Ανρί Ματίς, Πίσω από το παράθυρο, 1921
Ψίθυρος
«Κορίτσι μου»
της ψιθύρισε στ’ αυτί
κι ας μην την είχε αγγίξει ποτέ.
Η φωνή του είχε τη μελαγχολία του ποιητή,
τη λαχτάρα του ανομολόγητου έρωτα,
την προσμονή της ολοκλήρωσης,
την ηδονή του απερίγραπτου.
Κι ήταν πάντα το βλέμμα του
βαθιά αισθαντικό,
ευαίσθητο στο σκοτάδι.
Δύναμη η υγρασία των ματιών του,
βροχή που λυτρώνει
και οδηγεί σε κάθαρση.
Λεπτεπίλεπτες οι απολήξεις των δακτύλων της
θωπεύουν τα κοιλώματα
και τις προεξοχές του σώματός του.
Σκυφτός σκιαγραφεί το κορμί της.
Αχ! Τελευταίος σπαρακτικός αναστεναγμός
πριν τα χρώματα πλημμυρίσουν τον καμβά.
(Από την πρόσφατη ποιητική συλλογή της Ελένης Σακκά, Χρώματα ελλιπή, εκδ. Το σκαθάρι, 2022)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου