«Λαογραφικά Καλαβρύτων» του Πάνου Παπαρρηγόπουλου

Συγγραφέας: Πάνος Παπαρρηγόπουλος
Τίτλος πρωτοτύπου: Λαογραφικά Καλαβρύτων
Είδος έργου: Λαογραφία
Εξώφυλλο: Μιχάλης Νικολινάκος
Ξυλογραφίες: Σπύρος Βασιλείου
Πίνακες: Κώστας Φάσσος
Εκδόσεις: αυτοέκδοση, Αθήνα
Έτος 1ης έκδοσης: 1970

Μια από τις πρώτες προσπάθειες συγκέντρωσης του λαογραφικού πλούτου της επαρχίας Καλαβρύτων μέσα από τα λαϊκά δημιουργήματα της περιοχής -μια προσπάθεια ολοκληρωμένη και σοβαρή. Δημιουργός της ο γνωστός συγγραφέας, ποιητής, λαογράφος και δημοσιογράφος Πάνος Παπαρρηγόπουλος (1913-1985).

Στο έργο αυτό θα γνωρίσουμε την πνευματική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή της ιστορικής αυτής επαρχίας της Πελοποννήσου μέσα από τα δημοτικά τραγούδια της, τους θρύλους και τις παραδόσεις της, την καθημερινότητα και τις προλήψεις του καλαβρυτινού λαού, τις παροιμίες του. Θα μάθουμε για τις χαρές και τους πόνους τους, τις συνήθειές τους στον γάμο, τη βάφτιση, τον θάνατο ενός αγαπημένου, θα γνωρίσουμε την πάλη του για να δαμάσουν τη γη με τη σπορά, το θέρος, το αλώνισμα, τον τρύγο, κτλ. Μια ολοκληρωμένη παρουσίαση του τόπου που άναψε την πρώτη σπίθα της Επανάστασης αλλά και πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος τη ναζιστική φρίκη.

Σε μια εποχή που οι προσωπικές εκδόσεις ξεπερνούσαν πολλές φορές σε ποιότητα αυτές των εκδοτικών οίκων χάρη στο μεράκι και τη γνώση του συγγραφέα, το βιβλίο αυτό είναι προικισμένο με το εξώφυλλο και τις βινιέτες που σχεδίασε ο μεγάλος μας ηθοποιός και καλλιτέχνης Μιχάλης Νικολινάκος, με ξυλογραφίες του κορυφαίου ζωγράφου και χαράκτη Σπύρου Βασιλείου και πίνακες του καλαβρυτινού ζωγράφου Κώστα Φάσσου.

      Ηλίας Οικονομόπουλος

«Λυρικά της ωριμότητας» του Διονυσίου Σολωμού

Συγγραφέας: Διονύσιος Σολωμός
Τίτλος έκδοσης: Λυρικά της ωριμότητας
Είδος έργου: Ποίηση
Επιμέλεια - Εισαγωγές: Στυλιανός Αλεξίου
Διορθώσεις: Αιμίλιος Καλιακάτσος
Εκδόσεις: Στιγμή
Έτος 3ης (παρούσας) έκδοσης: 2014








Περιεχόμενα

Εισαγωγή στην πρώτη έκδοση (1994)
Εισαγωγή στη δεύτερη έκδοση (2007)

ΛΥΡΙΚΑ ΤΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ

Emilia Rodostamo, Ιταλικό σχεδίασμα
Μετάφραση
Για το θάνατο της Αιμιλίας Ροδόσταμο

Italia 1848, Ιταλικό σχεδίασμα
Μετάφραση
Ιταλία 1848, Η Κόλαση πάντ' άγρυπνη

Il Profeta ha veduto, Ιταλικό σχεδίασμα
Μετάφραση, Ο Προφήτης είδε
Φραγκίσκα Φραίζερ

Το Δέντρο, Από το «Carmen Seculare»
L' albero mistico
Μετάφραση, Το μυστικό Δέντρο

Νικηφόρος Βρυέννιος

Για το θάνατο μιας Αγγλίδας, Αποσπάσματα
Για το θάνατο της ανεψιάς του ποιητή, Απόσπασμα

Χρονολογία
Γλωσσάριο
Σημείωση
Διονύσιος Σολωμός - Βιβλία του Στυλιανού Αλεξίου

«Οι μεγάλοι» - ποίημα της Τζένης Μαστοράκη

Oι μεγάλοι
κουβαλούν πάντα μέσα τους
το παιδί που υπήρξαν
στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο
το κορίτσι που δεν πρόφτασαν να φιλήσουν
έναν αγιάτρευτο καημό λαχανίδας.
Το πρώτο χνούδι στο πανωχείλι τους
τους Βαρβάρους του Καβάφη
και μια παλιά φυματίωση.
Τις μέρες τους
καταχωρισμένες σε δελτία τροφίμων.
Ένα καρφί στον τοίχο
μπορούσε να σημαδέψει μια εποχή
– τα καλοκαίρια ξυριζόντουσαν
με τον καθρέφτη κρεμασμένο στο παράθυρο.
Όνειρα συνοικιακά
σα μια μοτοσυκλέτα με καρότσα
για πολυμελείς οικογένειες.
Εμείς
κουβαλάμε, απλούστατα, μέσα μας
τους μεγάλους.

      (Από την ποιητική συλλογή Διόδια, εκδ. Κέδρος 1972)

«Μαθηματικά και Λογοτεχνία» του Θανάση Τριανταφύλλου

Συγγραφέας: Θανάσης Τριανταφύλλου
Τίτλος πρωτοτύπου: Μαθηματικά και Λογοτεχνία
Είδος έργου: Λογοτεχνική μελέτη
Επιμέλεια: Δήμητρα Ασημακοπούλου & Καίτη Παπαχρήστου-Τριανταφύλλου
Εκδόσεις: Επίκεντρο
Έτος έκδοσης: 2014

[...]. Το έργο αυτό έρχεται να καλύψει στον χώρο της ελληνόγλωσσης βιβλιογραφίας ένα πραγματικό κενό. Και, μάλλον, ο πλέον αρμόδιος να γεφυρώσει τα «διεστώτα» (που όμως αποδεικνύεται ότι έχουν τόσα κοινά σημεία!), δηλαδή τη θετική σκέψη και πράξη με τη θεωρητική και ποιητική αναζήτηση, αποδεικνύεται ο ίδιος ο συγγραφέας,[...].

Βαθιά εντύπωση αφήνει στον προσεκτικό αναγνώστη η χρήση εκτεταμένης και πλούσιας βιβλιογραφίας. Θεωρητικές και εφαρμοσμένες μελέτες, σπάνιες και, «εν πολλοίς», άγνωστες ποιητικές συλλογές, «μαθηματικά μυθιστορήματα» και διηγήματα, γνωστά έργα (Γκαίτε, Τολστόι. Νερούδα, κ.α.), αλλά και δυσεύρετα βιβλία, όλα προϊόντα σοφίας, μόχθου και υψηλής ευαισθησίας, ανατέμνονται και παρουσιάζονται με ευχάριστο και προσιτό τρόπο. Όποιος, βέβαια, κατέχει σε υψηλότερο βαθμό την επιστήμη των Μαθηματικών ή αγαπά τους υπολογισμούς θα παρηγορηθεί με την αφθονία των εξισώσεων, λογιστικών πράξεων, παραδόξων και θαυμαστών ανακαλύψεων των ιδιοφυϊών του ανθρώπινου πολιτισμού (Descartes, Galois, Fermat, Gauss, Perelmann, Poincare, Goldbach, Turing. κ.α.). Αυτοί, πάλι, που αγαπούν πιο πολύ την υψηλή λογοτεχνία θ' απολαύσουν εξαίρετους στίχους ή λαμπρές σελίδες πεζογραφημάτων, φιλοσοφικών ή θεατρικών έργων με ποικίλες αναφορές στα μαθηματικά. [...]

      (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Νέα κυκλοφορία - «Ύλη ιστορίας του βενετοκρατούμενου Ελληνισμού» της Χρύσας Μαλτέζου

Συγγραφέας: Χρύσα Α. Μαλτέζου
Τίτλος πρωτοτύπου: Ύλη ιστορίας του βενετοκρατούμενου Ελληνισμού
Είδος έργου: Ιστορία
Επιμέλεια: Ειρήνη Λυδάκη
Εκδόσεις: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Έτος έκδοσης: 2022

Το 1204, πολεμιστές από τη δυτική Ευρώπη με σύμβολό τους τον σταυρό κατέλαβαν την πρωτεύουσα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, κατέλυσαν τη βυζαντινή έννομη τάξη και λεηλάτησαν με μανία την πλουσιότερη πολιτεία του μεσαιωνικού μεσογειακού κόσμου. Οι οδυνηρές για τις τύχες του ελληνικού κόσμου συνέπειες της τέταρτης σταυροφορίας είναι γνωστές. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, οι σταυροφόροι, Φράγκοι και Βενετοί, μοίρασαν μεταξύ τους τα εδάφη της Ρωμανίας, εγκαθιδρύοντας στον ελληνικό χώρο την ξένη κυριαρχία. Η διείσδυση και επικράτηση της Δύσης στην Ανατολή αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία κεφάλαια της ιστορίας της Ευρώπης.

Θεωρούμενη μέσα από το πρίσμα της καθολικότερης ευρωπαϊκής ιστορίας, η εποχή που συνηθίζουμε να καλούμε «λατινοκρατία» και, ειδικότερα, «βενετοκρατία» αποδεικνύεται μείζων περίοδος της ελληνικής ιστορίας. Και τούτο, γιατί το ελληνικό στοιχείο παρουσιάζει στο διάστημα αυτό αφενός προσαρμοστικότητα στις θεσμικές αλλαγές, με αποτέλεσμα την οικονομική εξίσωσή του με τους ξένους, και αφετέρου πολιτισμική αντοχή και ευρωστία που του επιτρέπει γόνιμη επικοινωνία με τους Δυτικοευρωπαίους, οδηγώντας το εν τέλει στην παραγωγή νέας πολιτισμικής έκφρασης.

Το ιστορικό υλικό που συγκεντρώνεται στο παρόν πόνημα αποσκοπεί να λειτουργήσει ως πρόκληση για την προώθηση της έρευνας των ζητημάτων τα οποία αφορούν την περίοδο της βενετοκρατίας στον ελληνικό χώρο. Το έργο φιλοδοξεί να προσφέρει με εύληπτο τρόπο τόσο στον ειδικό όσο και στο ευρύτερο μορφωμένο κοινό μία σύνθεση των ήδη εγνωσμένων. Πρόκειται για εγχειρίδιο με αποδέκτη τον νέο σπουδαστή, αλλά και τον εξοικειωμένο ερευνητή και γενικότερα τον κάθε ενδιαφερόμενο να προσεγγίσει το ιστορικό αυτό παρελθόν.

      (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Βασιλιάς σε καταδίωξη» του Βιτόριο Τζακοπίνι

Ένα συναρπαστικό βιβλίο για έναν ανεπανάληπτο καλλιτέχνη της σκακιέρας.

Συγγραφέας: Vittorio Giacopini
Τίτλος πρωτοτύπου: Re in fuga. La leggenda di Bobby Fischer
Είδος έργου: Μυθιστορηματική βιογραφία
1η έκδοση στην ιταλική γλώσσα: Arnoldo Mondatori, 2008
Ελληνικός τίτλος: Βασιλιάς σε καταδίωξη
Μετάφραση: Παναγιώτης Σκόνδρας
Επιμέλεια: Σταυρούλα Αλεξανδροπούλου
Εκδόσεις: Κέδρος
Έτος έκδοσης: 2011

Γραμμένο σαν μυθιστόρημα, το πρωτότυπο αυτό βιβλίο περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τη ζωή του Μπόμπι Φίσερ, κάνοντας στάση σε όλους τους μεγάλους σταθμούς της καριέρας του, με αποκορύφωμα την περίφημη αναμέτρησή του με τον Σπάσκι στο Ρέικιαβικ για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Συγχρόνως παρακολουθεί την ιστορική περίοδο κατά την οποία έδρασε ο γκραν μετρ, τοποθετώντας τον σε παράλληλη τροχιά με άλλες θρυλικές μορφές της τέχνης, όπως ο Τόμας Πίντσον, ο Μπομπ Ντίλαν και ο Μάιλς Ντέιβις.

      (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τρία ποιήματα

1

Εδώ κι εκεί μικρά σημάδια
εξαντλημένα, σε πρόσωπα, σε χέρια,
σ’ απροσδιόριστες μορφές δίχως πρόσωπο,
δίχως χέρια,
και μια ερώτηση στις μέσα σελίδες των εφημερίδων
που αφήνει μελάνι καθώς διαλύεται.
Στο τραπέζι λίγα καθημερινά αντικείμενα,
λιγότερο πραγματικά απ’ το όραμα
του ημίγυμνου κοριτσιού
που πετάει απ’ το κρεβάτι την εφημερίδα
και σηκώνεται να φτιάξει καφέ.

2

Στη στάση του λεωφορείου
τα πρόσωπα είναι ρουφηγμένα
ακόμη απ’ τον ύπνο τους.
Είναι ένας αιώνιος ύπνος
που κάποιοι κάθε μέρα τον διακόπτουν,
απορροφώντας τη γαλήνη του
για χάρη του δημοσίου συμφέροντος.

3

Στο σκοτάδι κάθε απροσδιόριστη εικόνα είναι ένας στιγμιαίος φόβος που διακόπτει τις σκέψεις.
Κάθε ήχος είναι μια κεντρομόλος δύναμη προς την πραγματικότητα.
Κάθε ανάμνηση είναι ό,τι κάνει το χρόνο να ξαναρχίζει.
Κάθε επιδίωξη είναι ό,τι κάνει το χρόνο να σταματά.
Κάθε αποτυχία είναι μια υποψία θανάτου.

      Ηλίας Οικονομόπουλος

      (Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό περιοδικό Fractal)

«Ο Κάλβος και η εποχή του» του Μάριο Βίττι

Μια μελέτη του σημαντικού Ιταλού ελληνιστή Mario Vitti (1926-2023)

Συγγραφέας: Mario Vitti
Τίτλος πρωτοτύπου: Ο Κάλβος και η εποχή του
Είδος έργου: Λογοτεχνική και βιογραφική μελέτη
Πρόλογος: Mario Vitti
Εκδόσεις: Στιγμή
Έτος έκδοσης: 1995

Μέσα στους πιο ακλόνητους έρωτες, όπου με παρέσυρε η ελληνική ποίηση, μια θέση εντελώς ξεχωριστή ανήκει στον Ανδρέα Κάλβο. Δίχως να πάψει ο Σολωμός ούτε στιγμή να με σαγηνεύει με την περιπέτεια των αναζητήσεών του και με τα συγκλονιστικά αποσπάσματά του (από παιδί είχα μυηθεί στις απόλυτες αξίες της ποίησης, λίγο με τον Paul Valery, δώρο του νονού μου μόλις έπαψε να μου χαρίζει ποδήλατα και τρενάκια λίγο με τον Ungaretti - με μόνη ύπουλη χρονολογία τα πρώτα Fleurs du mal, που έδειχναν σε πόση απόσταση από τη Δύση μοχθούσε ο Σολωμός), το τελειωμένο και οριστικό έργο του Κάλβου, μάλιστα σφραγισμένο με το πείσμα της σιωπής, με έθελγε τόσο, ώστε από τον νεανικό θαυμασμό βρέθηκα από τη μια στιγμή στην άλλη μπλεγμένος στη μανιώδη αναζήτηση χειρογράφων του.

      (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

«Ποιήματα» του Ντύλαν Τόμας

Συγγραφέας: Dylan Thomas
Τίτλος ελληνικής έκδοσης: Ποιήματα
Είδος έργου: Ποίηση
Εισαγωγή - Μετάφραση: Λύντια Στεφάνου
Επιμέλεια: Αθηνά Σοκόλη
Εκδόσεις: Σοκόλης
Έτος έκδοσης: 2020

Η γνωριμία με την ποίηση του Ντύλαν Τόμας πηγαίνει μακριά πίσω στον χρόνο, όταν στην τελευταία τάξη του γυμνασίου βρέθηκα στο γνωστό σαν «πατάρι» καφενείο του Λουμίδη μαζί με μια παρέα συνομήλικων κοριτσιών που διάβαζαν ποίηση, κυρίως Ελύτη και Γκάτσο. Και οι δύο κάθονταν στο ίδιο πάντα τραπέζι κάθε μεσημέρι (μαζί με άλλους ποιητές, καλλιτέχνες, διανοούμενους) και μας είχαν δεχτεί στην παρέα τους. Στην Αθήνα είχαν αρχίσει να φτάνουν νέα βιβλία, τα πρώτα μετά τον πόλεμο -Έλιοτ, Λόρκα, Ντύλαν Τόμας- και, αν θυμάμαι καλά, χάρη στον Νίκο Γκάτσο είχα την τύχη να ρίξω μια ματιά στην τελευταία συλλογή του Ντύλαν Τόμας με τον τίτλο Deaths and Entrances (Θάνατοι και Είσοδοι). Ο Γκάτσος, όπως άλλωστε και ο Ελύτης, τον θεωρούσαν ισότιμο και, θα 'λεγα, πιο συγγενικό τους από τον Έλιοτ.

Παρ' όλους τους αναρίθμητους μιμητές του, ο Ντύλαν Τόμας δεν δημιούργησε «σχολή». Οι απομιμήσεις είχαν για στόχο την αναμφισβήτητα λαμπερή επιφάνεια και κατέληξαν σε σειριακές παραγωγές λεκτικών πυροτεχνημάτων. Όμως ο πυρήνας που συγκρατεί το καθένα απ' αυτά τα ποιήματα, η υπαρξιακή αιτία που νομιμοποιεί τον λόγο, έχει να κάνει με άλλα πράγματα. «Στάση ζωής» θα 'ταν ίσως δύο κατάλληλες λέξεις. [...] Στην περίπτωση του Τόμας και μερικών ακόμα ποιητών, η υπαρξιακή αιτία του λόγου βρίσκεται σε στενή σχέση με το κατά πόσο έχει φτάσει κάποιος στο σημείο εκείνο της τέλειας απογύμνωσης απ' όλα τα προσωπεία που μπορεί να θέσει υπό αίρεση τα πάντα: στο σημείο μηδέν, με όλους τους κινδύνους του, απ' όπου μερικοί κατορθώνουν να ξεκινήσουν για να «συστήσουν» ξανά τον κόσμο. (Λύντια Στεφάνου)

        (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

        ***Ακόμα μια έκδοση αυτού του βιβλίου έχουμε παρουσιάσει εδώ. Ένα από τα σημαντικότερα ποιήματά του μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

«Αντι-Προδοσία» - ποίημα του Βάσκο Καμπράλ (1926-2005)

Η νύχτα ήρθε,
μεταμφιεσμένη σε μέρα,
και μου πρόσφερε το φως,
διάφανο όπως η Αυγή.

Όμως εγώ είπα όχι.

Μετά ήρθε ο όφις
μεταμφιεσμένος σε παρθένο
και μου πρόσφερε τα γυμνά της στήθη και τα χέρια.

Όμως εγώ είπα όχι.

Στο τέλος ήρθε ο Πιλάτος,
μεταμορφωμένος σε Χριστό,
και με μια φωνή ανθρώπινη και γλυκιά
είπε: "αν θελήσεις σου δίνω τον παράδεισο,
αλλά διηγήσου την ιστορία σου".

Όμως εγώ είπα όχι,
όχι, όχι, όχι!

Και συνέχισα Άνθρωπος!
Κι αυτοί συνέχισαν τα όρνεα του φόβου και της σιωπής.

        (Μετάφραση από τα πορτογαλικά: Ηλίας Οικονομόπουλος. Από τη συλλογή A luta é a minha primavera (Ο αγώνας είναι η δική μου άνοιξη, 1981)

Από τον «Φάουστ» του Γκαίτε

Αχ! σπούδασα φιλοσοφία
και νομική και γιατρική,
και αλί μου και θεολογία
με κόπο και μ' επιμονή·
και να με εδώ με τόσα φώτα,
εγώ μωρός, όσο και πρώτα!
Με λένε μάγιστρο, ακόμα δόκτορα,
και σέρνω δέκα χρόνια τώρα
από τη μύτη εδώ κι εκεί
τους μαθητές μου — και το βλέπω δεν μπορεί
κανένας κάτι να γνωρίζει!
Λες την καρδιά μου αυτό φλογίζει.
Ναι, πιότερα ξέρω παρά όλοι μαζί,
γιατροί, δικηγόροι, παπάδες, σοφοί·
δισταγμοί, υποψίες δε με ταράζουν,
κόλασες, διάολοι δε με τρομάζουν —
έτσι όμως κι η χαρά μού είναι φευγάτη,
δεν το φαντάζομαι πως ξέρω κάτι
καλό στον κόσμο να το διδάξω,
να τον φωτίσω, να τον αλλάξω.
Ούτ' έχω δα καλά και πλούτο,
δόξα, τιμές στον κόσμο τούτο.
Μήτε σκυλί έτσι θα 'θελα να ζει!
Γι' αυτό έχω στη μαγεία παραδοθεί,
μήπως το πνεύμα το στόμα ανοίξει
κι η δύναμή του μη μου δείξει
κάποια μυστήρια, ώστε άλλο εδώ
να μην παιδεύουμαι να πω
ό,τι δεν ξέρω, να γνωρίσω τι
βαθιά τον κόσμο συγκρατεί,
κάθε αφορμή και σπόρο ν' αντικρίσω
και κούφια λόγια πια να μην πουλήσω.
Να 'βλεπες, φως του φεγγαριού,
τον πόνο μου στερνή φορά,
τις ώρες του μεσονυχτιού,
που εδώ σε πρόσμενα συχνά,
πώς σε βιβλία, χαρτιά σωρό
σύντροφο σ' είχα θλιβερό:
Αχ! να μπορούσα στις ψηλές
μ' εσέ ν' ανέβαινα κορφές,
με στοιχειά στα σπήλαια να πετούσα,
στο θάμπος σου λιβάδια να γυρνώ,
κάθε γνώσης τινάζοντας καπνό
στο δρόσος σου να ξαρρωστούσα!

        (Μετάφραση: Κωστας Χατζοπουλος)

        Στο περίφημο αυτό έργο της γερμανικής -αλλά και της παγκόσμιας- λογοτεχνίας έχουμε άλλη μία φορά αναφερθεί εδώ.

«Καλοκαιρινή νύχτα» - ποίημα του Άρνουλφ Όβερλαντ (1889-1968)

Ένα άστρο κινείται αργά
πάνω στα βάθη τ’ ουρανού
κι ο ύπνος σκιάζει το προσκεφάλι μου όπως τα δέντρα
τον άγιο κήπο.
Μια βάρκα αγκυροβόλησε και τα πανιά
χαμήλωσαν.
Πεθαίνοντας ξεψυχάει η μέρα πάνω στης θάλασσας
τον θρυμματισμένο καθρέφτη.
Ένα πουλί ξύπνησε στον κήπο –τραγουδάει όλη τη νύχτα
και γεμίζει με αιώνιους τόνους
το γαλανό στερέωμα.
Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο έρχονται ζεστές ανάσες:
οι Σειρήνες πόσο ωραία μυρίζουν στου ονείρου
την ωχρή μέρα.
Ένα άστρο κινείται αργά,
αργά κινείται στ’ άπειρο
κι αυτή η ευλογημένη ώρα
δεν θα ξαναγυρίσει πια.

           (Μετάφραση Γιώργου Χριστογιάννη, από το βιβλίο Νορβηγοί ποιητές, εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της "Εστίας", 1985)

           Πίνακας: Καλοκαιρινή νύχτα, 1899 (Harald Sohlberg, 1869-1935)

«Ανθρώπινο σκοτάδι» της Λιντί Σαλβέρ

Συγγραφέας: Lydie Salvayre
Τίτλος πρωτοτύπου: Tout homme est une nuit
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στη γαλλική γλώσσα: Éditions du Seuil, 2017
Ελληνικός τίτλος: Ανθρώπινο σκοτάδι
Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος
Επιμέλεια: Ρουμπίνη Ποντικάκη
Εκδόσεις: Utopia
Έτος έκδοσης: 2021

Γνωρίζοντας πως του απομένει λίγος χρόνος ζωής, ένας νεαρός καθηγητής γαλλικής φιλολογίας επιλέγει να αφήσει τα πάντα πίσω του, αναζητώντας τη γαλήνη σε κάποιο ειδυλλιακό χωριό της νότιας Γαλλίας για να περάσει τις τελευταίες του ημέρες. Όμως τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, που προδίδουν τη διαφορετική του καταγωγή, καθώς και η εσωστρεφής συμπεριφορά του, στέκονται αρκετά για να προκαλέσουν πολύ σύντομα στους κατοίκους του χωριού αρχικά τη δυσπιστία και στη συνέχεια τις υποψίες ή ακόμη και το μίσος τους. Οι ντόπιοι αρχίζουν και βλέπουν στο πρόσωπό του τον «ξένο», τον «εισβολέα», την «απειλή», καθιστώντας τον έναν βολικό αποδιοπομπαίο τράγο, πάνω στον οποίο θα προβάλλουν τους φόβους και τις ανασφάλειές τους, τη συσσωρευμένη οργή που κουβαλούν μέσα τους εξ’ αιτίας ενός πολιτικού συστήματος το οποίο τους έχει απογοητεύσει. Η υπόκωφη ένταση και η υποσκάπτουσα βία θα αποκτήσουν στο πέρασμα των ημερών διαστάσεις που θα οδηγήσουν σ’ ένα αναπάντεχο τέλος.

Αποτυπώνοντας με απόλυτη διαύγεια τον παλμό των ημερών μας, η Lydie Salvayre, μέσω μιας αριστοτεχνικής μυθιστορηματικής φόρμας που διαθέτει όλα τα στοιχεία της αγωνίας και του σασπένς, καταγράφει τους μηχανισμούς της ξενοφοβίας καθώς και της ανόδου της ακροδεξιάς, η οποία χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο τον λαϊκισμό, ποντάροντας στον φόβο και την άγνοια των ανθρώπων για να ανασύρει στην επιφάνεια το σκοτάδι που ελλοχεύει μέσα τους.

      (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Νέα κυκλοφορία - «Στον αριθμό 10 της οδού Ρουαγιάλ» της Κριστίν Γουελς

Συγγραφέας: Christine Wells
Τίτλος πρωτοτύπου: Sisters of the Resistance
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στην αγγλική γλώσσα: William Morrow & Company, 2021
Ελληνικός τίτλος: Στον αριθμό 10 της οδού Ρουαγιάλ
Μετάφραση: Αναστασία Δεληγιάννη
Επιμέλεια: Ηρακλής Καρελίδης
Εκδόσεις: Μίνωας
Έτος έκδοσης: 2022

Παρίσι 1944: Ο πόλεμος οδεύει προς το τέλος του, όμως για τα μέλη της Αντίστασης στην κατεχόμενη Γαλλία είναι η πιο επικίνδυνη εποχή. Η νεαρή Γκάμπι Φουσέρ μισεί τους ναζί, αν και ως θυρωρός της πολυκατοικίας στο νούμερο 10 της οδού Ρουαγιάλ κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει τη σύγκρουση – αντίθετα με την τολμηρή, μικρότερη αδερφή της, Υβέτ, που σε κάθε της βήμα μπλέκει σε μπελάδες.

Η Κατρίν Ντιόρ τις στρατολογεί στην Αντίσταση και τότε οι δυο αδερφές παρασύρονται στον προδοτικό κόσμο των κατασκόπων, των φυγάδων και της ίντριγκας. Ενώ η Γκάμπι ριψοκινδυνεύει τα πάντα για τον άντρα που κρύβει από τους ναζί, η Υβέτ πρέπει να αποφασίσει αν θα εμπιστευτεί έναν αινιγματικό διπλωμάτη που φαίνεται να υποψιάζεται την κρυφή της ιδιότητα. Ακόμα και το παραμικρό λάθος θα σημάνει τον θάνατο πολλών ανθρώπων…

Παρίσι 1947: Η Υβέτ επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη για να ξαναβρεθεί με την Γκάμπι και να ξεκινήσει από την αρχή τη ζωή της ως μανεκέν του Ντιόρ, που φέρνει την επανάσταση στη μόδα με την καινούρια κολεξιόν. Όμως πρώτα πρέπει να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από τη φοβερή μοίρα της Κατρίν, ενώ η Γκάμπι ανακαλύπτει ότι η γενναιότητα δεν έχει ένα μόνο πρόσωπο, και ότι πάντοτε αξίζει να παλεύεις για την αγάπη.

      (Από την παρουσίαση του βιβλίου στο οπισθόφυλλο)

«Κατρακύλημα» - ποίημα του Τεύκρου Ανθία (1903-1968)

Κατρακύλημα

Όλο ξεπέφτεις –και ξεπέφτεις δίχως τέλος–
για τιποτένια πραγματάκια της ζωής.
(Είσαι παλιάτσος κι όμως δείχνεσαι για Οθέλος,
με τις αστείες προσωπίδες που φορείς).

Το ποιο φινάλε θάχει τέτια μια ιστορία,
το κατρακύλημά σου αυτό πού σε οδηγεί,
πάντα το σκέφτεσαι με πόνο και πικρία,
μα δε γιατρεύεις τέτια επίφοβη πληγή.

Πάντοτε λες : «Θαρθεί μια μέρα να ξεφύγω,
απ΄ των πραγμάτων το μηδέν να λυτρωθώ,
και με το πέρασμα του χρόνου, λίγο-λίγο,
κάπως ψηλά με περηφάνια να υψωθώ».

Κι όμως το χάος σα μαγνήτης σε τραβάει
και απειθάρχητος, στη σκέψη, πάντα ζεις,
το κατρακύλημα ποτές δε σταματάει,
για τιποτένια πραγματάκια της ζωής.

      (Από τη συλλογή Τα σφυρίγματα του αλήτη, Αθήνα 1929)

«Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χάρντκαστλ» του Στούαρτ Τέρτον

Ένα κλασικό βιβλίο μυστηρίου ξαναειπωμένο με τον τρόπο της γενιάς του Netflix

Συγγραφέας: Stuart Turton
Τίτλος πρωτοτύπου: The Seven Deaths of Evelyn Hardcastle
Είδος έργου: Αστυνομικό μυθιστόρημα
1η έκδοση στην αγγλική γλώσσα: Raven Books, 2018
Ελληνικός τίτλος: Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χάρντκαστλ
Μετάφραση: Θεόδωρος Τσαπακίδης
Επιμέλεια: Ειρήνη Χριστοπούλου
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Έτος έκδοσης: 2020

Στην αποψινή δεξίωση, κάποιος θα δολοφονηθεί. Δεν θα μοιάζει με φόνο κι έτσι ο ένοχος θα παραμείνει ασύλληπτος. Αν αποκαταστήσεις αυτή την αδικία θα σου δείξω την έξοδο.

Προοριζόταν για γιορτή, καταλήγει όμως σε τραγωδία. Ενώ στον ουρανό σκάνε πυροτεχνήματα, η Έβελιν Χαρντκάστλ σκοτώνεται. Δεν θα πεθάνει, όμως, μόνο μια φορά. Ώσπου να καταφέρει να εξιχνιάσει τον φόνο της ο Έιντεν -ένας από τους προσκεκλημένους στο πάρτι στο Μπλάκχιθ- η μέρα θα επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, θα τελειώνει με τον ίδιο μοιραίο πυροβολισμό. Ο μόνος τρόπος να σπάσει ο κύκλος είναι ο εντοπισμός του δολοφόνου.

      (Από τον εκδότη)

«Με τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Stuart Turton έβαλε ένα μεγάλο στοίχημα: να συνδυάσει τις γοτθικές ιστορίες τρόμου με τα σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια. Κι αυτό, στήνοντας την πλοκή σε μια έπαυλη που θυμίζει σκηνικό υπό κατάρρευση της Άγκαθα Κρίστι. (...) Ενδιαφέρον πείραμα που απευθύνεται μάλλον στους λάτρεις του fantasy και των βιντεοπαιχνιδιών παρά στους αναγνώστες της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως όμως να δείχνει μια έξοδο από την πολυφορεμένη συνταγή των αιμοσταγών σίριαλ κίλερ και των κοριτσιών που εκδικούνται τους μοχθηρούς συντρόφους τους». (Χίλντα Παπαδημητρίου, bookpress.gr 11/06/2020)

«Η πλήξη» του Αλμπέρτο Μοράβια

«Η πλήξη που προσπάθησα να περιγράψω στο βιβλίο μου είναι σίγουρα το προϊόν μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. […] Στην ουσία, είναι το προϊόν μιας αποξένωσης. Δηλαδή, η διάρρηξη της σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στην πραγματικότητα”. (Αλμπέρτο Μοράβια, 1960)

Συγγραφέας: Alberto Moravia
Τίτλος πρωτοτύπου: La noia
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στην ιταλική γλώσσα: Bompiani, Μιλάνο 1960
Ελληνικός τίτλος: Η πλήξη
Μετάφραση: Ελένη Τουλούπη
Επιμέλεια: Ιάσων Φιλίππου
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Έτος έκδοσης: 2020

Το κλασικό πλέον έργο του μεγάλου Ιταλού συγγραφέα, το οποίο γράφτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια αξεπέραστη λογοτεχνική σπουδή σχετικά με τις ατέλειωτες διακυμάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο πλαίσιο της κατακερματισμένης, και συχνά διχασμένης, σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Η πλήξη, η ιστορία ενός αποτυχημένου καλλιτέχνη, κακομαθημένου γόνου μιας εξαιρετικά εύπορης οικογένειας, ενός άνδρα που καταλήγει πλήρως παραδομένος στα κάλλη ενός νεαρού μοντέλου. Μια σαγηνευτική ιστορία που πραγματεύεται την πάντα περίπλοκη και απρόβλεπτη ισορροπία ανάμεσα στο χρήμα, στον σαρκικό έρωτα και στους κινδύνους που κρύβει η αχαλίνωτη ανδρική φύση. Ένα δυναμικό, συχνά ενοχλητικό ανάγνωσμα, το οποίο μελετά σε βάθος την παθολογία και τα αδιέξοδα του ατόμου στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Αναμφίβολα, ένα από τα αριστουργήματα του Αλμπέρτο Μοράβια, ο οποίος, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Άντονι Μπέργκες, «πάντα προσπαθούσε να αποκαλύψει τις σκοτεινότερες, συναρπαστικότερες και κυρίως άγνωστες πτυχές της ανθρώπινης φύσης».

      (Από την παρουσίαση του βιβλίου στο οπισθόφυλλο)

Ένα σχόλιο του Γιώργου Χειμωνά (1938-2000)

Είπα κάποτε ότι η τέχνη δεν είναι η πραγματικότητα. Πως η τέχνη είναι ένα σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα, πως η πραγματικότητα δεν μπορεί να νοηθεί ως τετελεσμένη, αν δεν δευτερολογηθεί από ένα τέτοιο σχόλιο τέχνης. Θεωρώ αυτό το σχόλιο της τέχνης πολύ πιο πραγματικό από την ίδια την πραγματικότητα, γιατί ακριβώς αποκαλύπτει εκείνες τις κρυφές όσο και ουσιαστικές διεργασίες που αναπαράγουν συνεχώς την συγκινησιακή πραγματικότητα του ανθρώπου. Αυτή για την οποία μιλά κυρίως η τέχνη. Αυτή με την οποία αποκλειστικά υπάρχει ο άνθρωπος. Θεωρώ τον λόγο σαν ένα χαρισματικό όργανο, περισσότερο από όλα τα άλλα. Γιατί ακριβώς ο λόγος έχει τη δυνατότητα να συλλαμβάνει και να φανερώνει όλες τις δυνατές νοηματικές και συναισθηματικές αντηχήσεις που γεννά μέσα στο νου και την ψυχή του ανθρώπου η εμπειρία της ζωής. Εννοώ κάτι σαν την εξαίσια ακινησία της ζωγραφικής, ή τη δαιμονική κινητικότητα της μουσικής. Εννοώ ακριβώς ένα λόγο που είναι και ζωγραφική και μουσική και όλα όσα μπορεί να εκφράσει ο άνθρωπος. Κυρίως όσα δεν μπορεί.

Γιώργος Χειμωνάς, «Η βιογραφία της όρασής μου», από το περιοδικό Η λέξη, τχ. 163 (Μάιος-Ιούλιος 2001).

«Επικίνδυνος οίκτος» του Στέφαν Τσβάιχ

Αριστουργηματικό μυθιστόρημα που «δοκιμάζει» τον αναγνώστη με το αμείλικτο ερώτημα του τι θα έκανε στη θέση των ηρώων. Βαθύ συναίσθημα αλλά και σκληρά ερωτήματα. Συστήνεται.

Συγγραφέας: Stefan Zweig
Τίτλος πρωτοτύπου: Ungeduld des Herzens
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στη γερμανική γλώσσα: 1939
Ελληνικός τίτλος: Επικίνδυνος οίκτος
Μετάφραση: Μιμίκα Κρανάκη
Επιμέλεια: Ματίνα Βασιλείου & Σταύρος Πετσόπουλος
Εκδόσεις: Άγρα
Έτος έκδοσης: 2012

Το μοναδικό μυθιστόρημα του Στέφαν Τσβάιχ περιγράφει σπαρακτικά τη βασανιστική προδοσία της τιμής και του έρωτα, με φόντο τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Το μυθιστόρημα, γραμμένο τις παραμονές και υπό τη σκιά του επερχόμενου Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, τοποθετείται στις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου και τελειώνει με τη σφαίρα που σκότωσε τον αρχιδούκα Φραγκίσκο Φερδινάνδο της Αυστρίας στο Σαράγεβο.

Οι ήρωες είναι οι αποσβολωμένοι θεατές της τραγωδίας τους, σύμβολα ενός παρακμιακού πολιτισμού που δεν μπορεί όμως να αντισταθεί στη διεγερτική χαρά ενός τελευταίου βαλς. Η πρόζα του Τσβάιχ, υπέροχη και εκλεπτυσμένη, μοιάζει με τα λείψανα αυτού του πολιτισμού που τον κατάπιε η τρέλα του 20ού αιώνα. Ο οίκτος παρουσιάζεται ως ένα επικίνδυνο συναίσθημα. Μια ημιπαράλυτη γυναίκα καταστρέφεται από τον υπερβάλλοντα οίκτο του περιβάλλοντός της ‒ του πατέρα, του γιατρού της και του αρραβωνιαστικού της.

      (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ευριπίδης σατυρικός» του Νίκου Χουρμουζιάδη

Συγγραφέας: Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης
Τίτλος πρωτοτύπου: Ευριπίδης σατυρικός
Είδος έργου: Φιλολογία - Κλασική Γραμματεία
Επιμέλεια: Αιμίλιος Καλιακάτσος
Εκδόσεις: Στιγμή
Έτος έκδοσης: 1986

Καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η διαπίστωση ότι η σατυρική παραγωγή του Ευριπίδη, όπως άλλωστε και η τραγική, χαρακτηρίζεται από κάποιες ανορθόδοξες τάσεις. Η ιδιότυπη σχέση του ποιητή με το συγκεκριμένο δραματικό είδος διαφαίνεται όχι μόνο στην αποδυνάμωσή του με αναιμικές συνθέσεις όπως ο χαριτωμένος Κύκλωπας, αλλά και στην υποκατάστασή του με διάτρητες τραγωδίες όπως η παραμυθική Άλκηστη. Και τα δύο αυτά έργα ανατρέπουν, ή οπωσδήποτε τροποποιούν, την εικόνα που συγκροτούμε και για την τραγωδία και για το σατυρικό δράμα από τα κατάλοιπα του Αισχύλου και του Σοφοκλή. Ωστόσο, μέσα σ' αυτά τα προβληματικά δείγματα ανιχνεύονται, όπως και στις τραγωδίες του Ευριπίδη, δραματουργικοί στόχοι και σκηνικές λειτουργίες που φωτίζουν τις ιδιομορφίες του, ενώ παράλληλα παρακολουθούνται οι αναζητήσεις του πέρα από τα συμβατικά όρια των δραματικών ειδών. Απόπειρες μιας τέτοιας ανίχνευσης αποτελούν τα τρία κεφάλαια του βιβλίου.

      (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Περιεχόμενα

- ΠΡΟΛΟΓΟΣ
- ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Α-ΣΑΤΥΡΙΚΟΣ
- ΚΥΚΛΩΠΑΣ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ
- ΑΛΚΗΣΤΗ: ΤΟ "ΣΑΤΥΡΙΚΟ" ΤΕΛΟΣ
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
- ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

«Η ιδέα της Ευρώπης» του Τζωρτζ Στάινερ

Συγγραφέας: George Steiner
Τίτλος πρωτοτύπου: The Idea of Europe
Είδος έργου: Δοκίμιο
1η έκδοση στην αγγλική γλώσσα: Nexus Institute, 2004
Ελληνικός τίτλος: Η ιδέα της Ευρώπης
Μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής
Εκδόσεις: Δώμα
Έτος έκδοσης: 2021

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: το φάντασμα της ιστορικής παρακμής. Κυριαρχεί ο φόβος ότι η ώρα της Ευρώπης πέρασε, ότι τα αθάνατα επιτεύγματα του ευρωπαϊκού πολιτισμού δεν μπορούν πια να επαναληφθούν κι ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με τη σκέψη πως σε παγκόσμιο επίπεδο η Ευρώπη θα έχει εφεξής ρόλο δευτεραγωνιστικό, ή και κομπάρσου.

Στη διάλεξη αυτή, ένα απ’ τα τελευταία κείμενα που δημοσίευσε πριν το θάνατό του, ο Τζωρτζ Στάινερ επιχειρεί να «γειώσει» τη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης ― να τη μεταφέρει από τους αιθέρες των μεγάλων ιδεών στο έδαφος της βιωμένης πραγματικότητας.

Τι ορίζει την Ευρώπη; ρωτά ο Στάινερ. Και απαντά: το καφενείο, αυτή η νέα αρχαία αγορά που χωρά τον διανοούμενο και τον πολιτικό μαζί με τον εργάτη και τον άστεγο· το εξημερωμένο και αχόρταγα περπατημένο τοπίο· η διαρκής παρουσία του παρελθόντος στους δημόσιους χώρους ―στους δρόμους, στις πλατείες, στις γέφυρες― και η συνακόλουθη, συχνά ασφυκτική, κυριαρχία της μνήμης· η ριζικά αντιφατική και γι’ αυτό ανεξάντλητα γόνιμη πρωτοκαθεδρία δύο πνευματικών παραδόσεων, της ελληνικής και της εβραϊκής· τέλος, η ιστορικά μοναδική αίσθηση του πεπερασμένου των ανθρώπινων επιδιώξεων και η αναγνώριση της καταστατικής τραγικότητας της ανθρώπινης συνθήκης.

Αρκούν αυτά, αναρωτιέται ο Στάινερ, για να παραμείνει η Ευρώπη μια ιδέα που διεγείρει την ψυχή και τη φαντασία; Ή μήπως είναι καταδικασμένη «να κατοικήσει στο μεγάλο μουσείο περασμένων ονείρων που ονομάζουμε ιστορία»;

«Είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη να διατρανώσει ορισμένες εξάρσεις της ψυχής, τις οποίες ο εξαμερικανισμός του πλανήτη ―με όλα του τα πλούτη και όλη του την απλοχεριά― έχει ρίξει στο σκοτάδι, ορισμένα ιδανικά συνδεόμενα με τη σχόλη, την ιδιωτικότητα, τον αναρχικό ατομικισμό, τα οποία σχεδόν πνίγονται μέσα στην επιδεικτική κατανάλωση και την ομοιομορφία του αμερικανικού μοντέλου. Εμείς, τα συχνά κουρασμένα, διαιρεμένα, αποπροσανατολισμένα τέκνα της Αθήνας και της Ιερουσαλήμ, θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στην πίστη ότι τον "ανεξέταστο βίο" όντως δεν έχει αξία να τον ζήσουμε».

      (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Το σπίτι της όχθης» της Δάφνης Ντι Μωριέ

Συγγραφέας: Daphne du Maurier
Τίτλος πρωτοτύπου: The House on the Strand
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στην αγγλική γλώσσα: Victor Gollancz, 1969
Ελληνικός τίτλος: Το σπίτι της όχθης
Μετάφραση - Πρόλογος: Μπέσση Λιβανού
Επιμέλεια: Ελένη Μαρτζούκου
Εκδόσεις: Καστανιώτης
Έτος έκδοσης: 1999

Καλοκαίρι στην Κορνουάλλη και ο Ρίτσαρντ Γιανγκ έρχεται να κάνει διακοπές στο Κιλμάρθ, στο σπίτι του φίλου του Μάγκνους Λέιν. O Μάγκνους, που είναι βιοφυσικός, έχει εφεύρει μια ουσία με μαγικές ιδιότητες, την οποία πείθει τον Ρίτσαρντ να δοκιμάσει. Όταν ο Ρίτσαρντ Γιανγκ πάρει την ουσία, θα μεταφερθεί στο δέκατο τέταρτο αιώνα. Έχοντας οδηγό έναν μυστηριώδη καβαλάρη, τον Ρότζερ Κιλμέρθ, θα βρεθεί μπλεγμένος σ' έναν σκοτεινό, τρομακτικό, βίαιο, μα συνάμα γοητευτικό κόσμο. Θα ζήσει μηχανορραφίες, μοιχείες, δολοφονίες, διαπομπεύσεις, έρωτες και πάθη. Κι όσο η εξάρτησή του από την ουσία θα μεγαλώνει, τόσο θα μεγαλώνει η αποστροφή για το δικό του κόσμο, αυτόν του εικοστού αιώνα. H εύθραυστη παρουσία της όμορφης Ιζόλντα, της γυναίκας που μένει στο σπίτι της όχθης, είναι καταλυτική. H γυναίκα του Ρίτσαρντ, τα παιδιά, η δουλειά, ακόμα και το μέλλον του, όλα θα χάσουν τη σημασία τους κι εκείνος θα αρχίσει να αμφιβάλλει για το ποιος είναι στ' αλήθεια, μήπως είναι φάντασμα σ' εκείνον τον άλλο κόσμο, που μέσα του αφήνεται να βυθιστεί όλο και περισσότερο, αψηφώντας το θανάσιμο κίνδυνο που μοιάζει να τον τυλίγει απειλητικά σαν ιστός αράχνης.

      (Από την παρουσίαση της έκδοσης)