Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2024

Αναφορά στον Αττίκ

Στις 29 Αυγούστου 1944 ο Κλέων Τριανταφύλλου, που όλοι γνωρίζουν με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο "Αττίκ", ο σπουδαίος συνθέτης που μαθήτευσε στο Ωδείο του Παρισιού, περνάει στην αιωνιότητα παίρνοντας μια γερή δόση βερονάλ, αποτέλεσμα της κατάθλιψης που τον βασάνιζε. Αφήνει πίσω του μια μεγάλη σειρά σπουδαίων τραγουδιών και την ανάμνηση ενός βαθιά ερωτικού κι ευαίσθητου ανθρώπου, καθώς κι ενός μαικήνα της προπολεμικής μουσικής, στη λεγόμενη "Μάντρα" του οποίου πέρασαν μια σειρά από καλλιτέχνιδες και καλλιτέχνες που άφησαν το στίγμα τους για πάρα πολλά χρόνια.

Υπάρχει μια ιστορία για το πώς γράφτηκε το θρυλικό του τραγούδι "Ζητάτε να σας πω", που θα ήταν πολύ ελκυστικό να ήταν αληθινή, αλλά δεν το ξέρουμε. Λέει η ιστορία αυτή ότι κάποιο βράδυ η ηθοποιός Μαρίκα Φιλιππίδου, πρώην σύζυγος του Αττίκ και καλλονή της εποχής, εμφανίστηκε στη Μάντρα με τον νέο σύζυγό της, και το κοινό, ίσως περιπαιχτικά, ίσως αφελώς, άρχισε να ζητά από τον Αττίκ να παίξει το "Είδα μάτια", που ο συνθέτης είχε γράψει πολλά χρόνια πριν για την ίδια. Ο Αττίκ αποσύρθηκε πικραμένος στο καμαρίνι του, και μετά από δέκα μόλις λεπτά, αφού αυτοσχεδίασε, επέστρεψε και έπαιξε το "Ζητάτε να σας πω" ως απάντηση.

Δεν ξέρουμε αν ισχύει. Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι ότι πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα, συγκινητικότερα και δραματικότερα ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ.

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε "είδα μάτια"
με σκίζετε κομμάτια.

Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει.

Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις.

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα ‘τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι.

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια.

Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει.

Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες.

Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι.


      Η υπέροχη από κάθε άποψη Στέλλα Γκρέκα, στο παρακάτω βίντεο, δίνει τη δική της εκδοχή για την ιστορία και μας προσφέρει στα 92 της χρόνια μια εξαίσια ερμηνεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου