Τζο, η όμορφη Ιρλανδέζα (1855/1866)
Γκυστάβ Κουρμπέ (1819-1877)
«Έχω μελετήσει την τέχνη των παλαιών και την τέχνη των νεωτέρων, αποφεύγοντας κάθε προκαθορισμένο σύστημα και χωρίς προκαταλήψεις. Πλέον δεν ήθελα ούτε να μιμηθώ τους πρώτους ούτε να αντιγράψω τους άλλους· ούτε, ακόμη, ήταν πρόθεσή μου να επιτύχω τον τετριμμένο στόχο του "η τέχνη για την τέχνη". Όχι! Ήθελα απλώς να αντλήσω -έχοντας την πλήρη γνώση της παράδοσης- τη λογική και ανεξάρτητη συνείδηση της δικής μου προσωπικότητας.
Να γνωρίζω προκειμένου να πράξω, αυτή ήταν η ιδέα μου. Να βρίσκομαι σε θέση να μεταφράζω τις συνήθειες, τις ιδέες, την όψη της εποχής μου, σύμφωνα με τη δική μου εκτίμηση· να είμαι όχι μόνο ζωγράφος αλλά επίσης και άνθρωπος· εν συντομία, να δημιουργήσω ζωντανή τέχνη – αυτός είναι ο στόχος μου».
Πορτραίτο του Μπωντλαίρ (1848)
Από το Μανιφέστο του Ρεαλισμού, που έγραψε ο Γκυστάβ Κουρμπέ, ο πρώτος και σπουδαιότερος εκπρόσωπος του γαλλικού Ρεαλισμού στην τέχνη, δάσκαλος του Πισαρό και άλλων σπουδαίων ζωγράφων, άνθρωπος με μυθιστορηματική και αμφιλεγόμενη ζωή, για την οποία επιφυλάσσομαι να γράψω στο μέλλον.
Αγρότες που γυρίζουν από την αγορά (1850)
Μια ταφή στο Ορνάν (1849/1850)
Η πηγή (1852)
Το κύμα (1870)
Χείμαρρος στα βουνά της Γιούρα (1872/1873)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου