Ζυγώνει ένα σκιερό σύννεφο από σιωπή
Και ασφαλή απουσία
Και λουλουδάκια που πάντα θα μαζεύουν τα παιδιά
Όταν θα τρέχουν σε πέλαγα από μέλλον
Και παιδικές χαρές από αυτές που δε ζήσαμε
Με κούνιες από αγνό μετάξι
Και θύελλες από σφιγμένα πρόσωπα
Και ποταμούς χρυσούς γεμάτους από μάτια
Που θα κοιτάζουν στιγμιαία προς τα εδώ
Και θα κυλούν διαβάζοντας καινούριες ψυχές
Καινούριες στιγμές
Και θ’ απαγγέλλουν καινούριες απουσίες.
**Από τη συλλογή μου Μακρινό τραγούδι (2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου