Τρία ποιήματα του Li Bai

Πίνακας του Qian Xuan, 13ος αιώνας

Ο Li Bai (701-762) είναι ένας από τους μεγαλύτερους Κινέζους ποιητές όλων των εποχών. Το έργο του ανήκει στην ένδοξη εποχή της δυναστείας των Tang (618-907), γνωστή και ως "χρυσή εποχή της κινεζικής ποίησης", κατά την οποία παρατηρήθηκε σημαντική άνθιση στη λογοτεχνία και στις τέχνες. Ο Li Bai ήταν ένας ρομαντικός της εποχής του, γνωστός για την αγάπη του στο καλό κρασί, τις γυναίκες, τη φιλία και την εσωτερική γαλήνη.

Ερώτηση κι απάντηση μες στα βουνά

Ρωτάς γιατί κατοικώ στο πράσινο βουνό·
χαμογελάω και δεν απαντώ, γιατί είναι ξένοιαστη η καρδιά μου.
Σαν το λουλούδι της ροδακινιάς που πάει με το ρέμα στ' άγνωστο,
έχω ένα κόσμο χωριστό, μακριά από τους ανθρώπους.

Νοσταλγία

Μπρος στο κρεβάτι μου τ' ολόγιομο φεγγάρι,
το χώμα μοιάζει σκεπασμένο μ' άσπρο πάγο.
Σηκώνω το κεφάλι και κοιτάζω το φεγγάρι,
μετά το χαμηλώνω κι ονειρεύομαι τον τόπο μου.

Σε μια ωραία του δρόμου

Ο ιππέας λειώνει περήφανα τα πεσμένα λουλούδια.
Το μαστίγιό του χαϊδεύει την κομψή άμαξα.
Η ωραία χαμογελάει σηκώνοντας τη μαργαριταρένια της κουρτίνα
και δείχνει με το δάχτυλο μακριά το κόκκινο περίπτερό της.

           (Απόδοση: Σωκράτης Σκαρτσής, από το βιβλίο Κινέζοι ποιητές, εκδ. Καστανιώτη, 1988)