πάνω στα βάθη τ’ ουρανού
κι ο ύπνος σκιάζει το προσκεφάλι μου όπως τα δέντρα
τον άγιο κήπο.
Μια βάρκα αγκυροβόλησε και τα πανιά
χαμήλωσαν.
Πεθαίνοντας ξεψυχάει η μέρα πάνω στης θάλασσας
τον θρυμματισμένο καθρέφτη.
Ένα πουλί ξύπνησε στον κήπο –τραγουδάει όλη τη νύχτα
και γεμίζει με αιώνιους τόνους
το γαλανό στερέωμα.
Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο έρχονται ζεστές ανάσες:
οι Σειρήνες πόσο ωραία μυρίζουν στου ονείρου
την ωχρή μέρα.
Ένα άστρο κινείται αργά,
αργά κινείται στ’ άπειρο
κι αυτή η ευλογημένη ώρα
δεν θα ξαναγυρίσει πια.
(Μετάφραση Γιώργου Χριστογιάννη, από το βιβλίο Νορβηγοί ποιητές, εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της "Εστίας", 1985)
Πίνακας: Καλοκαιρινή νύχτα, 1899 (Harald Sohlberg, 1869-1935)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου