Τίτλος πρωτοτύπου: Über naive und sentimentalische Dichtung
Είδος έργου: Ποιητική μελέτη
Έτος συγγραφής στη γερμανική γλώσσα: 1795
Ελληνικός τίτλος: Περί αφελούς και συναισθηματικής ποιήσεως
Μετάφραση: Παναγιώτης Κονδύλης
Επιμέλεια: Αιμίλιος Καλιακάτσος
Εκδόσεις: Στιγμή
Έτος 2ης (παρούσας) έκδοσης: 2005
To Περί αφελούς και συναισθηματικής ποιήσεως είναι μια εργασία του 1795 του σπουδαίου Γερμανού ποιητή Φρήντριχ Σίλλερ (1859-1905) πάνω στην ποιητική θεωρία και τους διαφορετικούς τύπους της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στην ποίηση και τον κόσμο. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η ποίηση μπορεί να χωριστεί σε δύο μεγάλους τύπους: την αφελή ποίηση, που αναφέρεται στην άμεση περιγραφή, και τη συναισθηματική ποίηση, που στρέφει τον ποιητή προς τον εσωτερικό στοχασμό.
Ο Σίλλερ κατατάσσει όλους τους ποιητές της ιστορίας είτε ως αφελείς είτε ως συναισθηματικούς. Σχεδόν όλοι οι κλασικοί Έλληνες ποιητές -με εξαίρεση τον Ευριπίδη- ανήκουν στον πρώτο τύπο. Οι ποιητές της εποχής του τείνουν προς τον δεύτερο τύπο, με εξαίρεση τον Σαίξπηρ και τον Γκαίτε, που γι' αυτόν ανήκουν στον τύπο του αφελούς ποιητή.
Σύμφωνα με τον Σίλλερ, ο αφελής ποιητής, όπως ο Όμηρος για παράδειγμα, είναι «σε αρμονία με τον εαυτό του και ευτυχισμένος στο να αισθάνεται την ανθρωπότητά του», ενώ εμείς -οι σύγχρονοι άνθρωποι και συναισθηματικοί ποιητές- είμαστε «διχασμένοι με τον εαυτό μας και δυστυχισμένοι στις εμπειρίες μας από την ανθρωπότητα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου