Τρία ποιήματα της Αθηνάς Ζωγράφου

Προσμονή

Tα δικά μου τάματα
ανώφελα ξόδεψα·
στους μυχούς των ερώτων
έσβησαν σαν ολιγόζωα κεράκια
Κλειδωμένες υποσχέσεις
πίσω από βαριά βλέφαρα
στον αιθέρα διαλύθηκαν

Αντάρες
που γεννήθηκαν και χάθηκαν
αφήνοντας έρμο το κορμί
στα βάσανα της ηδονής
ξόρκια να ψάχνει
και κύκλους μαγικούς
γύρω του να χαράσσει

Προσμένοντας τη λύτρωση
εκ του Φωτός...

Παράδοση

Σωπαίνω
Δεν κινούμαι
Σχεδόν δεν ανασαίνω...

Κρέμομαι
από τα φλογισμένα μάτια σου
Αναζητώ
το βλέμμα τους
ν' αγγίξει την ευάλωτη ψυχή μου...

Τρέμω
Λυγώ
Νιώθω τον Έρωτα!
Γητειές στο κορμί μου...

Σωπαίνω
Ενώνω
τα κομμάτια μου...

Ζωή και Θάνατος
Ορίζουν
το παιχνίδι τους…

Φιλί

Το τελευταίο μας φιλί
θα κυλήσει αργά
κι επώδυνα
Μέσα του θα ενταφιάσει
στιγμές των ευάλωτων κορμιών μας
που αφέθηκαν στον σπασμό της ηδονής...

Το τελευταίο μας φιλί
θα κυλήσει βουβά
και άχρωμα
Μέσα του θα φυλακίσει
το τρέμουλο της ψυχής
το πετάρισμα των βλεφάρων
τη στιγμή της κορύφωσης...

Το τελευταίο μας φιλί

Αρνούμαι
να το δώσω...