Το λεγόμενο Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά
Μαθηματικός δεν είμαι, ούτε θα μπορούσα ποτέ να ήμουν. Ας όψεται η Χημεία, από την οποία δεν καταλάβαινα τίποτε κι έτσι δεν ήταν δυνατόν να δώσω στο Μαθηματικό γιατί θα αποτύγχανα πανηγυρικά. Εκείνη την εποχή με μισή Φυσική και ανύπαρκτη Χημεία δεν έμπαινες όχι στο Μαθηματικό, ούτε σε ανθυποΤΕΙ δεν έμπαινες.
Όμως το πάθος που είχα με τα Μαθηματικά ήταν (και είναι) άσβεστο. Μαθητής της Α' Λυκείου ακόμη έτρεχα να αγοράσω τον
Ευκλείδη (το περιοδικό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας) για να βρω ό,τι ακριβώς δεν διδασκόμασταν στο σχολείο, π.χ. τις λύσεις της τριτοβάθμιας και τεταρτοβάθμιας εξίσωσης. Οι υπερκύβοι, οι επιπλέον διαστάσεις και οι άκαρπες προσπάθειες των μαθηματικών να βρουν έναν γενικό τύπο παραγωγής Πρώτων Αριθμών, ήταν αυτά που διάβαζα αντί να ξεστραβωθώ να μάθω τις οργανικές ενώσεις για να μη χρειαστεί να κάνω κοπάνες από το μάθημα της Χημείας. Τα μαθηματικά παράδοξα τα λάτρευα. Υπολόγιζα την απόσταση Γης-Άλφα του Κενταύρου σε τσιγάρα. Το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά το κοιτούσα σχεδόν με την ίδια λατρεία που κοιτούσα εκείνο το κορίτσι από το Μαράσλειο. Είχα γράψει ένα ποίημα δικό μου για να θυμάμαι τα πρώτα εκατό νούμερα του π (χάθηκε το ποίημα, αλλά έτσι κι αλλιώς με είχαν προλάβει άλλοι). Διάβαζα (και διαβάζω) όποιο εκλαϊκευμένο βιβλίο μπορούσα να βρω.
Έδωσα και μπήκα χαλαρά στο Οικονομικό της Νομικής και τελικά έγινα καθηγητής ισπανικών...
Ένας υπερκύβος ανεπτυγμένος στην τρίτη διάσταση
Ο γενικός τύπος για τη λύση της τριτοβάθμιας εξίσωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου