ἡ Ἀθήνα στὸν Ἀπρίλη σὰν ἑταίρα.
Εἶναι ἡδονὲς τὰ μύρα στὸν αἰθέρα,
καὶ τίποτε ἡ ψυχὴ πιὰ δὲν προσμένει.
Στὰ σπίτια σκύβει ἀπάνω καὶ βαραίνει
τὸ ἀσῆμι τοῦ βλεφάρου της ἡ ἑσπέρα.
Βασίλισσα ἡ Ἀκρόπολη ἐκεῖ πέρα
πορφύρα ἔχει τὴ δύση φορεμένη.
Φιλὶ φωτὸς καὶ σκάει τὸ πρωταστέρι.
Στὸν Ἰλισσὸ ἐρωτεύεται τ᾿ ἀγέρι
ροδονυφοῦλες δάφνες ποὺ ριγοῦνε.
Ὥρα γλυκιὰ χαρᾶς καὶ ἀγάπης, ὄντας
πουλάκια τὸ ἕνα τ᾿ ἄλλο κυνηγοῦνε
τ᾿ Ὀλύμπιου Δία μία στήλη ἀεροχτυπώντας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου