«Η δύναμη μέσα στην πράσινη θρυαλλίδα που σπρώχνει το λουλούδι» - ένα ποίημα του Ντύλαν Τόμας (1914-1953)

Η δύναμη μέσα στην πράσινη θρυαλλίδα που σπρώχνει το λουλούδι
Σπρώχνει και τα χλωρά μου χρόνια῾ που ανατινάζει τις ρίζες των
δέντρων
Αυτή ο καταλύτης μου.
Και δεν έχω φωνή να πω στο κυρτωμένο ρόδο
Πως ο ίδιος λυγίζει τη νιότη μου πυρετός του χειμώνα.

Η δύναμη που σπρώχνει το νερό μέσ’ απ’ τους βράχους
Σπρώχνει το άλικο αίμα μου῾ που στερεύει τα κεφαλάρια
Μεταμορφώνει τα δικά μου σε κερί.
Και δεν έχω φωνή να ξεστομίσω στις φλέβες μου
Πώς το ίδιο στόμα ρουφάει τον χείμαρρο του βουνού.

Το χέρι που φτιάχνει τη δίνη του νερού μέσα στη λίμνη
Ταράζει την κινούμενη άμμο῾ που δένει στο νερόμυλο τον άνεμο
Φουσκώνει το νεκρικό ιστίο μου
Και δεν έχω φωνή να πω στον κρεμασμένο
Πώς απ’ το χώμα μου βγαίνει του δήμιου ο πηλός.

Τα χείλη του χρόνου κολλάν σα βδέλλες στο στόμα της πηγής῾
Ο έρωτας στάζει και συνάζεται, μα όταν στη γη κυλήσει το αίμα
θα γαληνέψουν οι καϋμοί.
Και δεν έχω φωνή να πω σ’ ένα άνεμο περαστικό
Πώς ο καιρός έχει φτιάξει μια θήκη ουρανού γύρω στ’ αστέρια.

Και δεν έχω φωνή να πω στο μνήμα του εραστή
Πώς το ίδιο σκουλήκι κουλουριασμένο σέρνεται προς την κλίνη μου.

      (Μετάφραση: Λύντια Στεφάνου)

Πηγή εικόνας: https://www.fourelevengallery.com/