Σκέψεις για τη ζωγραφική - Τζόρτζιο ντε Κίρικο

«Μερικές φορές ο ορίζοντας είναι ένας τοίχος που πίσω του υψώνεται ο θόρυβος ενός τραίνου που χάνεται. Όλη η νοσταλγία του απείρου μάς φανερώνεται πίσω από τη γεωμετρική ακρίβεια της πλατείας. Αισθανόμαστε τις πιο αξέχαστες συγκινήσεις όταν ορισμένες πλευρές του κόσμου, που αγνοούμε τελείως την ύπαρξή τους, μας φέρνουν ξαφνικά αντιμέτωπους με μυστήρια που ήταν πάντοτε δίπλα μας και που δεν μπορούμε να τα δούμε γιατί βλέπουμε μόνο πολύ κοντά μας, και που δεν μπορούμε να τα αισθανθούμε γιατί οι αισθήσεις μας δεν έχουν αναπτυχθεί αρκετά. Οι νεκρές φωνές τους μάς μιλούν από πολύ κοντά, αλλά μας φαίνονται σαν φωνές που έρχονται από άλλον πλανήτη».