«Οι Επικυρίαρχοι» του Άρθουρ Κλαρκ

Ένα κλασικό έργο στο είδος του, το βιβλίο που οι κριτικοί και το κοινό ψήφισαν ως το καλύτερο έργο του Άρθουρ Κλαρκ, αυτό που ο ίδιος θεωρούσε ως ένα από το δύο αγαπημένα του, κυκλοφόρησε από τις πρωτοπόρες στον χώρο εκδόσεις Κάκτος ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '70, τότε που το κοινό της επιστημονικής φαντασίας στη χώρα μας μόλις είχε αρχίσει να χειραφετείται.
Και κάποια στιγμή πρέπει να γραφτεί η ιστορία των εκδόσεων της επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα και να αναδειχθεί η προσφορά του Μπουκουμάνη, του Εξάντα και του Κάκτου, καθώς και κάποιων παλαιότερων.

Συγγραφέας: Arthur Clarke
Τίτλος πρωτοτύπου: Childhood's End
Είδος έργου: Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας
1η έκδοση στην αγγλική γλώσσα: Ballantine Books, 1953
Ελληνικός τίτλος: Οι Επικυρίαρχοι
Μετάφραση: Δ. Αποστόλου
Εκδόσεις: Κάκτος
Έτος έκδοσης: 1978






Η επιχείρηση ήταν φυσικά, από τη δική τους άποψη [των Επικυριάρχων] πολύ μικρή, αλλά για την γη ήταν το πιο μεγάλο γεγονός που είχε συμβεί ποτέ. Χωρίς καμιά προειδοποίηση τα μεγάλα πλοία έφθασαν σαν χείμαρρος από τα άγνωστα βάθη του διαστήματος. Αναρίθμητες φορές μυθιστορήματα είχαν περιγράψει μια τέτοια μέρα, αλλά κανείς ποτέ δεν πίστεψε ότι θα συνέβαινε κάποτε στην πραγματικότητα. Τώρα είχε επιτέλους συμβεί. Οι σιωπηλές λαμπερές σιλουέτες που αιωρούνται πάνω από κάθε χώρα ήταν το σύμβολο μιας επιστήμης που ο Άνθρωπος δεν είχε ελπίδες να φτάσει για αιώνες. Για έξι μέρες έπλεαν ακίνητες πάνω από τις πόλεις του, χωρίς να δείχνουν ότι ήξεραν την ύπαρξή του. Δεν ήταν όμως ανάγκη να το δείξουν. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν απόλυτα τυχαίο το γεγονός ότι είχαν σταματήσει επάνω ακριβώς από τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Μόσχα, την Ρώμη, το Καίηπ Τάουν, το Τόκιο, την Καμπέρα…

Πριν ακόμη περάσουν αυτές οι μέρες που πάγωσαν την καρδιά, αρκετοί άνθρωποι είχαν ανακαλύψει την αλήθεια. Αυτή δεν ήταν η πρώτη, δειλή επαφή μιας φυλής που δεν ήξερε τίποτε για τον Άνθρωπο. Μέσα σ’ αυτά τα σιωπηλά, ακίνητα πλοία, αυθεντίες της ψυχολογίας μελετούσαν τις αντιδράσεις της ανθρωπότητας. Όταν η καμπύλη της έντασης θα έφτανε στο αποκορύφωμά της, θα ενεργούσαν.

Και την έκτη ημέρα, ο Καρέλλεν, ο Επόπτης της Γης, ανακοίνωσε την ύπαρξή του στη Γη με μια ραδιοφωνική εκπομπή που κάλυψε κάθε ραδιοφωνική συχνότητα. Μίλησε αγγλικά τόσο τέλεια, ώστε η συζήτηση που προκάλεσε στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κράτησε μια ολόκληρη γενιά. Το περιεχόμενο όμως του λόγου ήταν πιο συγκλονιστικό από τον τρόπο που εκφράσθηκε. Με οποιαδήποτε κριτήρια κι αν τον έκρινε κανείς, ήταν έργο υπέρτατης μεγαλοφυΐας, που έδειχνε πλήρη και απόλυτη κατοχή των ανθρωπίνων πραγμάτων.

Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η ευρυμάθεια και η δεξιοτεχνία του, οι δελεαστικές ενδείξεις μιας γνώσεως που ήταν ακόμη απρόσιτη, ήταν όλα προμελετημένα για να πείσουν την ανθρωπότητα ότι βρισκόταν εμπρός σε μια ακαταμάχητη πνευματική δύναμη. Όταν τελείωσε ο Καρέλλεν, τα κράτη της Γης κατάλαβαν ότι η αβέβαιη ανεξαρτησία τους είχε τελειώσει. Οι τοπικές, εσωτερικές κυβερνήσεις, θα διατηρούσαν τις εξουσίες τους, αλλά στο ευρύτερο πεδίο των διεθνών σχέσεων η πρωτοβουλία των τελικών αποφάσεων είχε ξεφύγει από τα ανθρώπινα χέρια. Οι αντιρρήσεις –οι διαμαρτυρίες– όλα ήταν μάταια.

(Απόσπασμα από το βιβλίο)

Η πρώτη έκδοση του βιβλίου