Τρία ποιήματα

1

Εδώ κι εκεί μικρά σημάδια
εξαντλημένα, σε πρόσωπα, σε χέρια,
σ’ απροσδιόριστες μορφές δίχως πρόσωπο,
δίχως χέρια,
και μια ερώτηση στις μέσα σελίδες των εφημερίδων
που αφήνει μελάνι καθώς διαλύεται.
Στο τραπέζι λίγα καθημερινά αντικείμενα,
λιγότερο πραγματικά απ’ το όραμα
του ημίγυμνου κοριτσιού
που πετάει απ’ το κρεβάτι την εφημερίδα
και σηκώνεται να φτιάξει καφέ.

2

Στη στάση του λεωφορείου
τα πρόσωπα είναι ρουφηγμένα
ακόμη απ’ τον ύπνο τους.
Είναι ένας αιώνιος ύπνος
που κάποιοι κάθε μέρα τον διακόπτουν,
απορροφώντας τη γαλήνη του
για χάρη του δημοσίου συμφέροντος.

3

Στο σκοτάδι κάθε απροσδιόριστη εικόνα είναι ένας στιγμιαίος φόβος που διακόπτει τις σκέψεις.
Κάθε ήχος είναι μια κεντρομόλος δύναμη προς την πραγματικότητα.
Κάθε ανάμνηση είναι ό,τι κάνει το χρόνο να ξαναρχίζει.
Κάθε επιδίωξη είναι ό,τι κάνει το χρόνο να σταματά.
Κάθε αποτυχία είναι μια υποψία θανάτου.

      Ηλίας Οικονομόπουλος

      (Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό περιοδικό Fractal)