κι οι αποδέκτες παρωχημένοι εραστές.
Συγχέονται οι μορφές μας.
Μοιάζουν να ικετεύουν
την ύπουλη προσευχή του καταδότη.
Όμως ας τις αφήσουμε να γαληνέψουν
γλυκά κι ανέμελα,
σαν να ’ρθε πια το πλήρωμα του χρόνου,
και να σβήσουν.
Ας πεταρίζουν τα βλέφαρα
-καλύτερα θα ’ναι-
από ψηφίδες αρχαίων ονείρων
κι ένα παλίμψηστο ας γίνει η μνήμη
με εικόνες τρωτές, σαν δοξασίες.
Έτσι ίσως θα ’θελα να υπάρξω
στα βουλεβάρτα της ανάμνησής σου.
Ηλίας Οικονομόπουλος
(Πρώτη δημοσίευση στο ψηφιακό λογοτεχνικό περιοδικό Μονόκλ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου