«Νευρομάντης» του Γουίλιαμ Γκίμπσον

Συγγραφέας: William Gibson
Τίτλος πρωτοτύπου: Neuromancer
Είδος έργου: Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας
1η έκδοση στην αγγλική γλώσσα: Ace Books, New York 1984
Ελληνικός τίτλος: Νευρομάντης
Μετάφραση: Δημήτρης Σταματιάδης
Εκδόσεις: Aquarius
Έτος έκδοσης: 1989






Σ’ έναν μελλοντικό –όχι και τόσο μακρινό χρονικά– κόσμο, που μόλις έχει βγει από ένα σύντομο Παγκόσμιο Πόλεμο που υποκίνησαν οι ζαϊμπάτσου, οι Ιαπωνικές εταιρίες υψηλής τεχνολογίας, μια επιχειρηματική οικογενειακή φατρία, η Τέσερ-Άσπουλ, κορυφώνει τα σχέδιά της για παντοτινή κυριαρχία κατασκευάζοντας δυο ΤΝ (Τεχνητές Νοημοσύνες). Η Τέσερ-Άσπουλ θέλει να εξασφαλίσει την «επιβίωσή» της μέσω αποθήκευσης των συνειδήσεων των μελών της στη μία εκ των δύο ΤΝ, τον Νευρομάντη.

Η δεύτερη ΤΝ, ο Wintermute, αναλαμβάνει να συγκροτήσει μια ομάδα κρούσης από επιλεγμένα άτομα που θα έχουν σαν αποστολή την παραπλάνηση των δυνάμεων δίωξης του Κυβερνοχώρου με απώτερο στόχο να ολοκληρώσουν τη σύνδεση μεταξύ των δύο «αδελφών» ΤΝ, κάτι που θα σημάνει ταυτόχρονα την μετατροπή τους από ευφυή προγράμματα στην ίδια τη Μήτρα.

Η ομάδα αποτελείται από τον Αρμιτάζ, έναν ψυχοπαθή πρώην Συνταγματάρχη των ΗΠΑ του οποίου η ΤΝ αναδημιούργησε βελτιωμένη την προσωπικότητα, τον Κέις, που ο Αρμιτάζ θεράπευσε με πληροφορίες που πήρε από τον Wintermute, το Κατασκεύασμα ενός προσφάτως αποθανόντα «καβαλάρη της κονσόλας», τη Μόλι Μίλιονς, «σαμουράϊ των δρόμων», τον Φιν, έναν κλεπταποδόχο παράνομου λογισμικού και τον Πίτερ Ριβιέρα, ψυχοπαθή ναρκομανή με εμφυτεύσεις τσιπ που του επιτρέπουν να προβάλλει κατά βούληση εικόνες σε ξένους αμφιβληστροειδείς.

[...] Η γραφή του Γκίμπσον εγκαινίασε μια νέα σχολή, αυτή του «κυβερνοπάνκ», μια «ηλεκτρική ποίηση υψηλής τεχνολογίας» όπως τη χαρακτήρισε ο Μπρους Στέρλινγκ. Οι δυστοπίες του είναι πρωτοφανέρωτες στο χώρο της Ε.Φ. Για τον μέσο αναγνώστη της εποχής που γράφτηκε ο Νευρομάντης (1984), η έννοια «Κυβερνοχώρος» ήταν απρόσιτη ως προς το περιεχόμενό της. Ένα εικονικό Σύμπαν, μια παραίσθηση, μια ασαφής θάλασσα γεμάτη διακυμάνσεις στην πυκνότητα των πληροφοριών, που όμως παίρνουν τη μορφή παλλόμενων γεωμετρικών σχημάτων εκεί που οι εταιρικές δομές υψώνονται σαν φωτεινοί κώνοι ή παραλληλεπίπεδα και προβάλλονται στη συνείδηση του συνδεδεμένου στο Δίκτυο. Κι όσο για τον «πραγματικό» κόσμο, οι ζαϊμπάτσου είναι αυτές που κινούν τα νήματα, η διασύνδεση μεταξύ εγκέφαλων και Η/Υ παρακάμπτει σαν περιττές τις διάφορες περιφερειακές συσκευές, η νευροηλεκτρονική βρίσκεται σε πλήρη άνθηση, με τα υποδερμικά τσιπ, τις συνθετικές ορμόνες και τα «τεχνοναρκωτικά» να αποτελούν καθημερινή εμπειρία για όλους.

Διαβάστε περισσότερα: https://λεσχη.gr/forum/