Τίτλος πρωτοτύπου: Til musikken
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στη νορβηγική γλώσσα: 2004
Ελληνικός τίτλος: Η λέσχη των νέων πιανιστών
Μετάφραση: Γιουλίκα Σαμαρά
Εκδόσεις: Πόλις
Έτος έκδοσης: 2012
Αυτοαποκαλούνται η Λέσχη των Νέων Πιανιστών. Πρόκειται για μια παρέα νεαρών μουσικών που ζουν στο Όσλο στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Διαφέρουν σε πολλά, είναι ταυτόχρονα ανταγωνιστές και φίλοι, υπάρχει ωστόσο κάτι που τους ενώνει: η μουσική. Και αυτό αρκεί. Είναι οι αυριανοί πιανίστες που σύντομα θα κάνουν το ντεμπούτο τους μπροστά στο κοινό, συμμετέχοντας σ’ έναν από τους πιο δύσκολους διαγωνισμούς. Δέχονται ακατάπαυστη, σχεδόν απάνθρωπη, πίεση από γονείς, καθηγητές, δασκάλους, κριτικούς, αλλά κυρίως από τον ίδιο τους τον εαυτό.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Ανεβαίνουμε τις σκάλες της στάσης του Εθνικού Θεάτρου. Η διαδρομή είναι γνωστή. Την έχω κάνει τόσες φορές πηγαίνοντας σε κάποιο κονσέρτο, αντί ν’ ακούω Μπητλς και Ρόλινγκ Στόουνς, όπως οι άλλοι. Εμείς που αγοράζουμε παρτιτούρες, που καθόμαστε μπροστά στο όργανό μας, που κλεινόμαστε μέσα Σάββατο βράδυ, που αντί για Κιθ Ρίτσαρντς και Τζον Λένον ακούμε Γιάσα Χάιφετς και Τζίνα Μπαχάουερ, είμαστε διαφορετικοί. Ένας χείμαρρος από φως ξεχύνεται ανάμεσα από τις κολόνες της Αίθουσας Τελετών. Εκεί μέσα βρίσκεται η μαγική, γεμάτη πίνακες του Μουνκ αίθουσα, όπου χάρη στις διασυνδέσεις του Β. Γκούντε έχει εμφανιστεί ο Ρούμπινσταϊν, ο Αράου, ο Μπάρενμποϊμ και ο Ασκενάζυ, έχει τραγουδήσει η Σβάρτσκοπφ και έχει διευθύνει ο Μπρούνο Βάλτερ. Τώρα είναι η σειρά της Άνιας Σκουγκ, που δεν της αρέσει καν ο Μουνκ. Χαρακτηριστική σκοτεινιά Ιανουαρίου. Παρατηρώ τις φιγούρες που διαγράφονται πίσω από τις κολόνες της εισόδου. Έχουν έρθει να ακούσουν τη Φιλαρμονική Ορχήστρα και τα νέα ταλέντα. Το βλέμμα μου πέφτει σε μια νεανική παρέα. Αυτοί είναι οι φίλοι μου, σκέφτομαι. Είναι η Λέσχη των Νέων Πιανιστών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου