Περιοδικό «Ελληνικό Σκάκι»

Αν παρατηρήσει κανείς τα περιοδικά και τις ιστοσελίδες που ασχολούνται με τον χώρο των εκδόσεων, δεν μπορεί παρά να προσέξει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων τους (και των αναρτήσεών τους, στην περίπτωση των ιστοσελίδων) ασχολείται με τη λογοτεχνία -και μάλιστα με τη συμβατική λογοτεχνία. Ο λόγος είναι απλός: ο περισσότερος κόσμος διαβάζει λογοτεχνία ή γράφει λογοτεχνία. Ένα ποίημα είναι ο απλούστερος τρόπος λογοτεχνικής έκφρασης για τον μέσο άνθρωπο με τέτοιου είδους ανησυχίες· ένα μυθιστόρημα ή ένα διήγημα είναι ο απλούστερος τρόπος να περάσει κανείς την ώρα του ευχάριστα, είτε απλώς διαβάζοντάς είτε με σκέψη και προβληματισμό.

Στις καλύτερες των περιπτώσεων προβάλλονται πότε πότε ορισμένα βιβλία και περιοδικά που πραγματεύονται άλλα πεδία ενδιαφέροντος, όπως είναι η ιστορία, η αρχαιολογία, η φιλοσοφία, το επιστημονικό δοκίμιο, η πολιτική, η οικολογία. Κυρίως στον χώρο των ανθρωπιστικών σπουδών· και πάντα αποσπασματικά. Αν επιχειρήσει κανείς να «ζυγίσει» τις παραπάνω εκδόσεις σε σχέση με τη συμβατική λογοτεχνία θα δει ότι η ζυγαριά γέρνει αποφασιστικά προς το μέρος της δεύτερης. Σε κάπως καλύτερη κατάσταση δείχνει να είναι η τέχνη, η οποία όμως και πάλι υστερεί σοβαρά απέναντι στη συμβατική λογοτεχνία. Ένα βιβλίο που ασχολείται με τον Μιχαήλ Άγγελο θα προβληθεί πολύ λιγότερο από το τελευταίο μυθιστόρημα της κυρίας ή του κυρίου Τάδε.

Κι υπάρχουν ορισμένα άλλα πεδία ενδιαφέροντος που είναι κυριολεκτικά οι παρίες των εκδόσεων. Είναι μόνο για τους «μυημένους». Ο κλασικός βιβλιοκριτικός απαξιεί να ασχοληθεί μαζί τους κι αν τον ρωτήσεις γιατί, θα σου πει ότι είναι εξειδικευμένα, για λίγους. Θα αναφέρουμε εδώ τρεις τέτοιους παραμελημένους τομείς: οι θετικές επιστήμες (μαθηματικά, φυσική, αστρονομία, κτλ.), η επιστημονική φαντασία -τόσο παραξηγημένη μορφή λογοτεχνίας, τόσο άγνωστη στη χώρα μας, που ο μέσος Έλληνας όταν ακούει για επιστημονική φαντασία σκέφτεται διαστημόπλοια και πράσινα, άσχημα τέρατα με πλοκάμια- και το σκάκι. Ναι, το σκάκι. Το παιχνίδι με τις εκατοντάδες χιλιάδες εκδόσεων και άρθρων σε όλο τον κόσμο, αυτό το πνευματικό άθλημα που μπορεί να καμαρώνει πως έχει παγκοσμίως περισσότερους αθλητές γραμμένους σε σωματεία από ό,τι όλα τα άλλα αθλήματα, ίσως ακόμη και από το ποδόσφαιρο!

Αυτό το ιστολόγιο δεν υποτιμάει τίποτα από τα παραπάνω, κι είμαστε υπερήφανοι γι' αυτό. Ο κόσμος των εκδόσεων είναι πολύ μεγάλος για τον μικραίνουμε ετσιθελικά. Κατά καιρούς έχουμε παρουσιάσει και προτείνει κάθε είδους έκδοση που μας αρέσει: ποιητικές συλλογές· μυθιστορήματα· νουβέλες· ιστορικά ή πολιτικά βιβλία· βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης· βιβλία εικαστικών τεχνών· έργα επιστημονικής φαντασίας· ποιοτικά (ελπίζουμε) περιοδικά ποικίλου ενδιαφέροντος· αθλητικές και σκακιστικές εκδόσεις.

Μια τέτοια έκδοση είναι και η παρακάτω:

Το «Ελληνικό Σκάκι» κυκλοφόρησε από το 1980 ως το 1984 και ήταν επίσημη έκδοση της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας. Σε έναν χώρο στον οποίο εκείνη περίπου την εποχή άρχισε να διαφαίνεται μια μαζικότητα, με πολλαπλασιασμό των σκακιστικών συλλόγων, εγγραφές εκατοντάδων σκακιστών ετησίως σε αυτούς και δίψα για ενασχόληση με το κορυφαίο παιχνίδι του νου και βελτίωση επιδόσεων, το περιοδικό αυτό ήρθε να καλύψει ένα κενό. Είχαν προηγηθεί άλλα και θα ακολουθούσαν άλλα. Αυτό έβαλε το δικό του πετραδάκι, από τα σημαντικότερα.

Πρωτεργάτες της έκδοσης ο Λάζαρος Δρεπανιώτης (τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας) και ο Τριαντάφυλλος Σιαπέρας, ο δάσκαλος όλων μας, αυτός που πήρε τη σκακιστική βιβλιογραφία από τα σπάργανα και την πέρασε στις βιβλιοθήκες και σε θαυμάσιες σκακιστικές στήλες εφημερίδων. Συνεργάτες πολλοί ισχυροί σκακιστές της εποχής: Μ. Καλοσκάμπης, Η. Κουρκουνάκης, Γ. Δημητριάδης, Τ. Δρεπανιώτης, Η. Γεωργίου, Γ. Μαρής, Εύα Κόντου, Σ. Γρίβας και πολλοί άλλοι.

Το περιοδικό είχε στήλες με σκακιστικά νέα από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, πολλές αναλυμένες παρτίδες κορυφαίων παιχτών, σκακιστική θεωρία για αρχάριους και προχωρημένους, καλλιτεχνικό σκάκι (προβλήματα και σπουδές), ιστορικά θέματα, νέα από το σκάκι με αλληλογραφία κτλ.