στα φύλλα της λεμονιάς –
κι εσύ το άνθος.
Άγριος ήλιος,
την ηρεμία της νύχτας
σαρώνει η μέρα.
Ανάσα βροχής,
σύννεφα χαμηλώνουν
σαν οπτασίες.
Κίτρινα φύλλα
μας λούζουν οι άνεμοι –
σαν καταρράκτες.
Σίγησ’ η νύχτα,
στις πάλλευκες νιφάδες
υποκλίνεται.
(Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Φρέαρ)
Κοιτώ τ’ αστέρια.
Το πρόσωπό σου δίπλα
λάμπει μυστικά.
Πέρασαν χρόνια.
Τα ρήματα έγιναν
αντωνυμίες.
Ηλίας Οικονομόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου