Τίτλος πρωτοτύπου: Der Prozess
Είδος έργου: Μυθιστόρημα
1η έκδοση στη γερμανική γλώσσα: Verlag Die Schmiede, Berlin 1925
Ελληνικός τίτλος: Η Δίκη
Μετάφραση: Γιάννης Βαλούρδος
Εκδόσεις: Γράμματα
Έτος έκδοσης: 2006
Όσο ζούσε [ο Φραντς Κάφκα] δημοσίευσε ελάχιστα έργα του και πάντα με τη στοργική φροντίδα του Μαξ Μπροντ. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν Η κρίση (1913), Η μεταμόρφωση (1916), Στην αποικία των τιμωρημένων (1919). Στον Μπροντ και στον Πούλιτζερ οφείλεται εξάλλου η δημοσίευση μετά το θάνατό του, παρά την αντίθετη γνώμη που είχε εκφράσει, όλων των έργων του: Η δίκη (1925), Ο πύργος (1926), Αμερική (1927) και αργότερα τα Άπαντά του (1935 έως 1937 και 1946 έως 1958).
Η αρνητική στάση του απέναντι στα έργα του είναι χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του και προέρχεται από την οδυνηρή του αδυναμία να δεχτεί τη ζωή με όλες της τις εκδηλώσεις. Πολλές φορές ταυτίζει το πρόβλημα της εκλογής με την αγωνιώδη αναζήτηση της ελευθερίας: ο ποντικός του «Μικρού Μύθου» (Kleine Fabel) τρέχει προς τη φάκα, την οποία είναι αδύνατον να αποφύγει. Ο άνθρωπος του Κάφκα βρίσκεται μετέωρος μπροστά στο άλυτο αυτό πρόβλημα εκλογής, όπου η ελευθερία και η φυλακή συμπίπτουν. Είναι λοιπόν πάντα ένοχος, σύμφωνα με μια δικαιοσύνη που του είναι ακατανόητη και την απονέμει μια γραφειοκρατία, η οποία του φαίνεται αποκρουστική και μικρόψυχη (Η δίκη). Στο αφήγημα «Μπροστά στον νόμο», που έχει παρεμβληθεί στη Δίκη, ο Κάφκα δίνει μια ζωντανή ανάπτυξη αυτού του θέματος, το οποίο στον Πύργο θα βρει την πιο ολοκληρωμένη του έκφραση. Δεν κατηγορεί πλέον το δικαστήριο τον άνθρωπο, αλλά εκείνος αναζητά την κατηγορία που τον βαραίνει. Κάθε εκλογή περικλείει την ενοχή. Στην αντίληψη αυτή είναι φανερή η επίδραση του εβραϊκού χασιδικού μυστικισμού του 18ου αιώνα και της ανατολικής σκέψης: η έμμονη αναζήτηση μιας υπάρχουσας αλήθειας, στην οποία όμως δεν μπορεί να φτάσει κάποιος παρά μόνο με το θάνατο, γιατί η γνώση είναι δυνατή μόνο έξω από την ατομική συνείδηση. Η γλώσσα του Κάφκα, καθώς και η θεματική του που προσαρμόζεται σ' αυτήν, ζει από τις ίδιες άλυτες αντιφάσεις οι οποίες αποτελούν -ως ύψιστο ηθικό πρόβλημα- την ουσία της τέχνης του. Στο έργο του έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες θεολογικο-φιλοσοφικές, ιστορικο-κοινωνικές και ψυχαναλυτικές. Καμία όμως δε θα μπορέσει ίσως να εξαντλήσει ένα πρόβλημα της υπαρξιακής αγωνίας και του άγχους του σύγχρονου ανθρώπου.
Βρείτε το βιβλίο: https://www.protoporia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου