Συγγραφέας: Βασίλης Ραφαηλίδης
Τίτλος πρωτοτύπου: Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους, 1830-1974
Είδος έργου: Ιστορία
Εκδόσεις: Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Έτος 1ης έκδοσης: 1993
**Γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος, δημοσιογράφος
Με το πλούσιο συγγραφικό του έργο ο Βασίλης Ραφαηλίδης απάντησε –καταφατικά εννοείται– σ' ένα πολύ σημαντικό ερώτημα. Στο αν μπορεί να συνδυαστεί η προσφορά της γνώσης για ιστορικά γεγονότα, σε εκλαϊκευμένη μάλιστα μορφή, με το χιούμορ.Δεν υπάρχει φυσικά μεγαλύτερη απόδειξη από το μνημειώδες (μετά από 27 χρόνια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν το χαρακτηρισμό) έργο του, το Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεολληνικού Κράτους, 1830-1974.
Στο βιβλίο αυτό, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1993, ο αείμνηστος Ραφαηλίδης εξιστορεί τις περιπέτειες του ελληνικού κράτους από τη γέννησή του (που ήταν τεχνητή και εν μέρει οφείλεται στα συμφέροντα των τότε μεγάλων δυνάμεων) μέχρι και την κυπριακή τραγωδία του 1974, με ύφος απαράμιλλο, που δεν μπορεί να βρει κανέναν μιμητή, διότι είναι απολύτως μοναδικό.
Τα ιστορικά γεγονότα «μπλέκονται» με τα προσωπικά σχόλια του συγγραφέα, τα οποία είναι πέρα για πέρα αμείλικτα και δεν αφήνουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Με διάθεση σαφώς χιουμοριστική, ο Ραφαηλίδης θίγει όλα τα κακώς κείμενα και τα κουσούρια που η Ελλάδα κουβαλά στις πλάτες της μέχρι και σήμερα, τον 21ο αιώνα (και ενώ ο συγγραφέας αποχαιρέτησε τα εγκόσμια το 2000).
Ο δεσποτισμός, ο κοτζαμπασισμός, το πανταχού παρόν ρουσφέτι, ο τυφλός εθνικισμός, ο λαϊκισμός, όλα μπαίνουν στο μίξερ του μεγάλου αυτού γραφιά για να παραχθεί ένα εκπληκτικό και άκρως γοητευτικό αποτέλεσμα που συναρπάζει τον αναγνώστη.
Ο Ραφαηλίδης δεν υποκρίνεται τον αντικειμενικό. Ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής ότι είναι κομμουνιστής με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το πρίσμα υπό το οποίο βλέπει και κρίνει τα γεγονότα. Την ίδια ώρα όμως είναι τίμιος και ξεκάθαρος. Το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα δεν ξεφεύγει από την αιχμηρή κριτική του. Το αντίθετο. Ο συγγραφέας επιφυλάσσει σκληρούς χαρακτηρισμούς για το ΚΚΕ και τους ηγέτες του, ιδιαίτερα για τις επιλογές τους το 1944 αλλά και στη συνέχεια στον Εμφύλιο Πόλεμο.
Φυσικά, όπως είναι αναμενόμενο, ο Ραφαηλίδης τσακίζει την ελληνική δεξιά για τις δικές της επιλογές ενώ «περιποιείται» ιδιαίτερα τον φασισμό σε όλες τις εκφάνσεις του, γράφοντας πάντως την αλήθεια γι' αυτόν. Και η αλήθεια είναι, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, ότι ο φασισμός είναι ένα κίνημα λαϊκό, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις μάζες, κυρίως τις απαίδευτες.
«Το βιβλίο αυτό αγαπάει την Ελλάδα. Και γι' αυτό δεν την κολακεύει. Λέει τα σύκα, σύκα και τους προδότες, προδότες, και όχι εθνικούς ήρωες» γράφει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο.
Δεν θα μπορούσε κανείς να αποδώσει καλύτερα και πιο λιτά το περιεχόμενο αυτού του δημιουργήματος, το οποίο είναι αυστηρώς ακατάλληλον για δογματικούς πάσης ιδεολογικής κατεύθυνσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου