Εις εκ Μαλάτιας χωρικός, ονόματι Μαχμούτ Τζεϊλάν, μεταβάς εις πυκνόν δάσος έκοψε ξύλα, τα οποία και εφόρτωσεν επί του υποζυγίου του. Εις ένα όμως σημείον του δάσους ανετράπη το φορτίον και ο χωρικός ήρχισεν να φορτώνη δια δευτέραν φοράν.
Αίφνης παρουσιάσθη τεραστίων διαστάσεων άρκτος, η οποία, αφού τον περιειργάσθη επ' ολίγον, τον επλησίασε και ήρχισε να τον βοηθή εις την φόρτωσιν. Περισυνέλεγε τα διεσκορπισμένα ξύλα και τα παρέδιδεν εις τον ξυλοκόπον, ο οποίος τα παρελάμβανε με δικαιολογημένην ψυχικήν οδύνην και τα ετακτοποίει επί του υποζυγίου.
Όταν έληξεν η φόρτωσις, το θηρίον εκινήθη δια να απομακρυνθή, όπως και ο δυστυχής Μαχμούτ, προς αντίθετον κατεύθυνσιν. Πριν όμως προχωρήση, αντελήφθη έντρομος να τρέχη κατόπιν του η άκρτος. Η αγωνία του απεκορυφώθη και από στιγμής εις στιγμήν ανέμενε το τέλος του. Με έκπληξιν όμως είδεν ότι το θηρίον τον επρόλαβε δια να του παραδώση ένα μικρόν ξύλον, που είχε λησμονηθή εις τον τόπον της φορτώσεως.
Εν συνεχεία η άρκτος απεμακρύνθη ησύχως.
Η Άρκτος αποτελεί το κατά γράμμα κείμενο μιας τηλεγραφικής ανταπόκρισης από την Άγκυρα που δημοσιεύτηκε στο υπ' αριθ. 474 φύλλο της εφημερίδας «Αθηναϊκή», της 6ης Δεκεμβρίου 1952.
Αδιαφορώντας για την ακρίβεια του ιστορικού θεμέλιου του μικρού αυτού αφηγήματος, και για τον έλεγχο της πηγής του άγνωστου πληροφοριοδότη, είχα περιλάβει στο πρώτο τεύχος της περιοδικής έκδοσης «Πρώτη Ύλη/Ποιητικά Κείμενα» (1959), κεφάλαιο Mirabilia, το σπάνιο αυτό δείγμα σύγχρονου παραδοξογραφήματος [...]
(Από το βιβλίο του Επαμεινώνδα Γονατά Το βάραθρο, εκδ. Στιγμή 2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου