"Ο γορίλας και άλλα ποιήματα" του Ζωρζ Μπρασένς

Συγγραφέας: Georges Brassens
Τίτλος πρωτοτύπου: Ο γορίλας και άλλα ποιήματα
Είδος έργου: Ποίηση
Μεταγραφή στα ελληνικά και εισαγωγή: Γιάννης Βαρβέρης
Επιμέλεια - διορθώσεις: Μαρία Κυρτζάκη
Εκδόσεις: Ύψιλον
Σειρά: Λογοτεχνία
Έτος έκδοσης: 1983






Ο γορίλας

Της γειτονιάς μας οι κυράδες
Μέσ’ απ' τις γρίλιες τους μοναχές
Σ’ έναν γορίλα γεροδεμένο
Όλο και ρίχνουν κλεφτές ματιές.
Χωρίς ντροπή σ' ορισμένο σημείο
Το βλέμμα ρίχνουνε το πονηρό
Σ' ένα σημείο, που η μαμά μου -τι κρίμα!
Δε μου επιτρέπει να σας το πω!
  Προσοχή στο γορίλα!

Και ξάφνου ανοίγει διάπλατη ως πέρα
Η κλειστή πόρτα της φυλακής
Λάθος μεγάλο κι έτσι μ' αέρα
Τελείως αμέριμνος πανευτυχής
Βγαίνει ό γορίλας απ' τη φωλιά του
«Τη χάνω απόψε» βγάζει φωνή
Μα ναι, μιλούσε για την παρθενιά του
Θα το μαντέψατε κι ας σας πονεί.
  Προσοχή στο γορίλα!

Το αφεντικό που σε σκέψεις μπήκε
Έλεγε: «Θα ’τανε φοβερό
Γιατί ο γορίλας μου μέχρι τώρα
Ποτέ δεν πήγε με θηλυκό».
Κι ο γυναικόκοσμος της γειτονιάς μου
Αν και μπορούσε να ωφεληθεί
Από γορίλα παρθένο και νέο
Στα πόδια το ’βαλε για να κρυφτεί.
  Προσοχή στο γορίλα!

Κι εκείνες ακόμη που πριν από λίγο
Μ’ απόφαση ρίχνανε κλεφτές ματιές
Φεύγανε φεύγανε όλο μακριά του
Κι ας είχαν κάνει σκέψεις γλυκές
Φόβος ανόητος γιατί ο γορίλας
Έχει μια φήμη συμποσιαστή
Μίλια μπροστά μας στις περιπτύξεις
Όσες δοκίμασαν έχουν πειστεί.
  Προσοχή στο γορίλα!

Ο κόσμος φεύγει και φεύγει ακόμα
Εκτός πεδίου βολής γορίλα
Νιος δικαστής και μια γριά καρακάξα
Μείνανε μόνο: «Πω, πω τι νίλα!»
Λέει το ζώο κι επιταχύνει
«Κάποιον θα τύχω κάποιος θα μείνει»
Μ’ όλη του τρέχει τη γρηγοράδα
Στο δικαστή μας και στη φοράδα.
  Προσοχή στο γορίλα!

«Ποιος θα μπορούσε να με ποθήσει!»
Σκέφτεται ατάραχη η γριά φοράδα
«Του έρωτα οι πύλες έχουν πια κλείσει
Πάει καιρός πού ήμουν σουσουράδα!».
Κι ο δικαστής μας σκέφτεται μόνος:
«Τελείως αδύνατο να με νομίσει
Τούτος εδώ για θηλυκό γορίλα».
Μα παίζουν πάντοτε ρόλο τα φύλα;
  Προσοχή στο γορίλα!

Κι ας υποθέσουμε πως από σας κάποιος
Σαν τον γορίλα μας θα ’πρεπε να...
Το δικαστή ή τη γριά φοράδα
Θα ’παιρνε απόφαση στο τέλος να...;
Τέτοιο ένα δίλημμα σε μένα ωστόσο
Μια μέρα αν τύχαινε τ’ ομολογώ
Στην εκατόχρονη γριά φοράδα
Δε θα ’χα αντίρρηση ευθύς να ενδώσω.
  Προσοχή στο γορίλα!

Δυστυχώς όμως αν κι ο γορίλας
Στα ερωτικά του έχει ένα ρεύμα
Το ξέρουν όλοι, δεν τον διακρίνει
Το καλό γούστο το λεπτό πνεύμα.
Κι αντί όπως θα ’κανες εσύ κι εγώ
Την εκατόχρονη να προτιμήσει
Το δικαστή μας από τ’ αυτί του
Τράβηξε απόμερα να τον τιμήσει.
  Προσοχή στο γορίλα!

Αν το μπορούσα να συνεχίσω
Όλοι θα γέλαγαν μα δεν μπορώ.
Ο δικαστής μας την ύστατη ώρα
Κλαίγοντας φώναζε: «Μαμά, πονώ!».
Φώναζε φώναζε ίδια μ’ εκείνον
Που μόλις χθες είχε αποφασίσει
Σα δικαστής αυστηρός με το νόμο
Στη γκιλοτίνα ψηλά να τον στήσει.
  Προσοχή στο γορίλα!

(Απόδοση Γιάννης Βαρβέρης. Από την έκδοση)

https://www.ypsilon.gr/