Συγγραφέας: Αντώνης Τσόκος
Τίτλος πρωτοτύπου: Απ' την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα
Είδος έργου: Ποίηση
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης
Έτος έκδοσης: 2019
Μυστικό
Στην εξοχή το πρώτο γεύμα
το τρώγαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Μια φέτα ψωμί
κάτω από το φως του φεγγαριού.
Στην ουσία
αλείφαμε το φεγγάρι στο ψωμί μας.
Δεν το λέγαμε παραέξω.
Η ομορφιά
-όπου ακόμα υπάρχει-
κάνει τον άνθρωπο επιφυλακτικό.
Τα σκυλιά γάβγιζαν το μυστικό μας.
Στη φυλή τους η ομορφιά αποκτά αξία
όταν μοιράζεται.
Στη δική μας φυλή
δεν μοιραζόμαστε τίποτα.
Τυφλός ήλιος
Ούτε απόψε
χρειάστηκα τα μάτια μου.
Τα έβγαλα πέρα μια χαρά
με το σκοτάδι.
Ποιος είναι αυτός
που βρέχει το χορτάρι
κάθε απόγευμα;
Θα τον μαντέψω
να του κάνω το τραπέζι.
Έτσι απότομα
που έσβησε η μέρα
το μεσημέρι
δεν αντάμωσε το δείλι.
Αν φανταστώ το φως
θα ξημερώσει.
Προτού χαράξει
θα βάψω τα παράθυρα γαλάζια.
Τυφλός ο ήλιος θα πιστέψει
πως μετοίκησε ο ουρανός.
Βρείτε το βιβλίο (ενδεικτικά): https://www.protoporia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου