Τα όνειρα δεσπόζουν
Στο δρόμο με τα πεσμένα φύλλα
Η κόκκινη ομορφιά της δύσης
Υπενθυμίζει αλλοτινούς καιρούς
Μια ζωή
Το μεγαλείο της απλότητας που ‘ναι δική σου
Ένα σύννεφο σηκώνεται από φύλλα
Στο πέρασμά σου
Ψιθυρίζοντας με το στόμα χίλιων ανθρώπων που αγάπησες
Κυλάς επάνω του
Οδεύεις προς τη δύση
Στον ορίζοντα που περιμένει
Ζωγραφίζοντας τον έρωτα
Πάνω απ’ τις στέγες.
(1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου